Lami Tiryaki
Onursal Üye
- 21 Nis 2009
- 516
- 3,797
Pandemi öncesiydi, Kocaeli Üniversitesi, Çevre Mühendisliği bölüm birincisi, İME(işletmelerde mühendislik eğitimi) öğrencisi olarak benim yanımda aday mühendislik faaliyeti yürütüyordu. Türbanlıydı, milliyetçiydi, zihni berrak, pırıl pırıl mükemmel bir genç kızımızdı. Başka bir özelliği daha vardı; sıkı bir Manga okuru ve koleksiyoncusuydu. Benim de çizgi romana olan ilgimi biliyordu. Bundan dolayı Şüheda’yla gayet samimiyetle 9. sanat muhabbetleri yapıyorduk. Görevi bitirip ayrılırken bana hediye ettiği Kahramanlık Akademisi’nin 1. sayısını kızımın koleksiyonunda sevgiyle muhafaza ediyoruz…
Pandemi sonrası bir bayram günü Kadıköy’de gezmeye gitmiştik. Gezimizin odak noktası Gerekli Şeyler’di. Kızım hevesle oraya gidip çok sevdiği mangalarıyla vakit geçirmek istemişti. Gerekli Şeyler Mağazası’nın dar raf aralarında bir manga okuyucu kitlesi patlamasına şahit oldum. Belli ki mağazanın sürekli ve kalabalık müşteri grubuydular. Kızlı erkekli, türbanlı, açık bir sürü genç manga karıştırmak için birbirleriyle yarışıyorlardı. Benim kızım da aralarına katıldı. Başka bir köşede bir grup genç erkek (o anlık bir gözlem olabilir ama aralarında hiç kız yoktu, dikkatimi çekti) Amerikan comicsleriyle haşır neşirlerdi. Tezgahtaki beyefendiye yaklaşıp “Fumetti kısmı nerede ben de oraya bakmak istiyorum” dedim. “Biz Fumetti satmıyoruz” dedi. “İki sokak aşağıda …. dükkanına bakabilirsin” diye ekledi. Mağaza, ticari olarak kendini bir tarafa konumlandırmayı tercih etmişti ama okurlar raf aralarında mangacı-comicsci-fumettici… beraberliğini çoktan oluşturmuşlardı…
Kitap fuarlarında gözlemliyorum, manga reyonlarında gençlerimiz milliyetçi muhafazakar modern vs ayrımı yapmadan özellikle manga taraflarında çığlık çığlığa eğleniyorlar, tadını çıkarıyorlar. Aynı karmayı gençlere yönelik fantezi ve korku edebiyatı popüler yayın reyonlarında da görüyorum. Gençlerimiz okumanın maceranın fantazinin tadını doyasıya çıkarıyorlar.
Yazımda niye ikide bir “türbanlı, muhafazakar” filan diye yazdığımı düşünüyor olabilirsiniz. Bunu özellikle belirtiyorum çünkü bir zamanlar insanları bu kategorilere koyup ötekileştiren bir ülkeydik. Şimdi de tam tersi kıvamda yine ötekileştirmeye gayret eden bir ülke olmak için çırpınıyoruz. Ancak gençlerimiz bu gayretlerin umurlarında bile olmadığını hiç bir ayrıştırmacı yaklaşımın onlar için anlamlı olmadığını gösterip bize ders veriyorlar. Bunu da en iyi manga çizgi roman ortamında gerçekleştiriyorlar.
Çizgi roman okurları arasında “tu kaka sizin okuduğunuza, hala dedenizin zamanından kalma şeyleri mi okuyorsunuz” gibi yaklaşımların onlar için hiç anlamı yok. Çünkü okumayı seviyorlar ne bulurlarsa okuyorlar. Misal benim kızım bütün Tom Braks külliyatımı alıp kendi raflarına-ne alakaysa-mangalarının yanına koydu. “Şu Tonton’a bayılıyorum yahu, müthiş karikatürize bir tip” diyor. Tay Tom Braks’larım yurt dışından gelen Manga’larla yanyana duruyor! İlginç değil mi?
Yıllardır çizgi roman, erkek egemen bir hobi olarak bilindi. Yazarı çizeri okuru alıcısı satıcısı bir şekilde hep ağırlıklı erkek zevki olarak bilindi. Oysa manga ve korku/fantezi edebiyatı bu erkek ağırlıklı hobi anlayışını yıktı geçti. Çocuklar panayır eğlencesi gibi cinsiyet ayrımı yapmadan koşturuyorlar raflara. Çizgi Diyarı’nın Profesör dergilerini okuyorum, yazarlar erkek ağırlıklı. Ancak manga sayfalarında durum öyle değil.
Velhasıl, yeni kuşaklar çizgi roman, çizgi film, gençlik edebiyatı popüler yayınlar konusunda pek çok tabuyu-doğal olarak-yerle bir ediyorlar kendilerine yeni ufuklar açıyorlar. Bu çocuklarımızın hepsini gözlerinden öpüyorum. İyi ki varlar…
Bir de bundan yararlanmaya çalışan uyanık yayınevleri olmasa… Orijinalleri rafımda zarafetle duran İtalyan fumettisi Gea’yı manga formatında kabullenemedim bir türlü. Orijinali, formatıyla içeriğiyle bildiğimiz fumetti. Kesin ticari bir kaygı var bu işte. Hikaye manga tarzı diye niye oynarsınız formatla… Neyse bu başka bir yazının konusu.
Pandemi sonrası bir bayram günü Kadıköy’de gezmeye gitmiştik. Gezimizin odak noktası Gerekli Şeyler’di. Kızım hevesle oraya gidip çok sevdiği mangalarıyla vakit geçirmek istemişti. Gerekli Şeyler Mağazası’nın dar raf aralarında bir manga okuyucu kitlesi patlamasına şahit oldum. Belli ki mağazanın sürekli ve kalabalık müşteri grubuydular. Kızlı erkekli, türbanlı, açık bir sürü genç manga karıştırmak için birbirleriyle yarışıyorlardı. Benim kızım da aralarına katıldı. Başka bir köşede bir grup genç erkek (o anlık bir gözlem olabilir ama aralarında hiç kız yoktu, dikkatimi çekti) Amerikan comicsleriyle haşır neşirlerdi. Tezgahtaki beyefendiye yaklaşıp “Fumetti kısmı nerede ben de oraya bakmak istiyorum” dedim. “Biz Fumetti satmıyoruz” dedi. “İki sokak aşağıda …. dükkanına bakabilirsin” diye ekledi. Mağaza, ticari olarak kendini bir tarafa konumlandırmayı tercih etmişti ama okurlar raf aralarında mangacı-comicsci-fumettici… beraberliğini çoktan oluşturmuşlardı…
Kitap fuarlarında gözlemliyorum, manga reyonlarında gençlerimiz milliyetçi muhafazakar modern vs ayrımı yapmadan özellikle manga taraflarında çığlık çığlığa eğleniyorlar, tadını çıkarıyorlar. Aynı karmayı gençlere yönelik fantezi ve korku edebiyatı popüler yayın reyonlarında da görüyorum. Gençlerimiz okumanın maceranın fantazinin tadını doyasıya çıkarıyorlar.
Yazımda niye ikide bir “türbanlı, muhafazakar” filan diye yazdığımı düşünüyor olabilirsiniz. Bunu özellikle belirtiyorum çünkü bir zamanlar insanları bu kategorilere koyup ötekileştiren bir ülkeydik. Şimdi de tam tersi kıvamda yine ötekileştirmeye gayret eden bir ülke olmak için çırpınıyoruz. Ancak gençlerimiz bu gayretlerin umurlarında bile olmadığını hiç bir ayrıştırmacı yaklaşımın onlar için anlamlı olmadığını gösterip bize ders veriyorlar. Bunu da en iyi manga çizgi roman ortamında gerçekleştiriyorlar.
Çizgi roman okurları arasında “tu kaka sizin okuduğunuza, hala dedenizin zamanından kalma şeyleri mi okuyorsunuz” gibi yaklaşımların onlar için hiç anlamı yok. Çünkü okumayı seviyorlar ne bulurlarsa okuyorlar. Misal benim kızım bütün Tom Braks külliyatımı alıp kendi raflarına-ne alakaysa-mangalarının yanına koydu. “Şu Tonton’a bayılıyorum yahu, müthiş karikatürize bir tip” diyor. Tay Tom Braks’larım yurt dışından gelen Manga’larla yanyana duruyor! İlginç değil mi?
Yıllardır çizgi roman, erkek egemen bir hobi olarak bilindi. Yazarı çizeri okuru alıcısı satıcısı bir şekilde hep ağırlıklı erkek zevki olarak bilindi. Oysa manga ve korku/fantezi edebiyatı bu erkek ağırlıklı hobi anlayışını yıktı geçti. Çocuklar panayır eğlencesi gibi cinsiyet ayrımı yapmadan koşturuyorlar raflara. Çizgi Diyarı’nın Profesör dergilerini okuyorum, yazarlar erkek ağırlıklı. Ancak manga sayfalarında durum öyle değil.
Velhasıl, yeni kuşaklar çizgi roman, çizgi film, gençlik edebiyatı popüler yayınlar konusunda pek çok tabuyu-doğal olarak-yerle bir ediyorlar kendilerine yeni ufuklar açıyorlar. Bu çocuklarımızın hepsini gözlerinden öpüyorum. İyi ki varlar…
Bir de bundan yararlanmaya çalışan uyanık yayınevleri olmasa… Orijinalleri rafımda zarafetle duran İtalyan fumettisi Gea’yı manga formatında kabullenemedim bir türlü. Orijinali, formatıyla içeriğiyle bildiğimiz fumetti. Kesin ticari bir kaygı var bu işte. Hikaye manga tarzı diye niye oynarsınız formatla… Neyse bu başka bir yazının konusu.
Esenlikler
Lami Tiryaki
Lami Tiryaki
