scanfan
Yönetici
- 25 Eyl 2013
- 7,211
- 75,354
İlahi Yağ Tulumu 2/3 (Çeviri & Balonlama)
Le bibendum céleste 2/3 (Fransızca)
The Celestial Bibendum 2/3 (İngilizce)
Çıkış Yılı: 1994 (Fr); 2011 (ABD)
Senaryo & Resimleyen: Nicolas De Crécy
Çeviri & Balonlama: scanfan
Yayıncı: Les Humanoïdes Associés (Fr); Humanoids (ABD)
62 sayfa, 117 MB, 1920 px, 300 dpi, CBR
Fontlar: Arial (kapak); CCWildWords (balonlar); Brush Script (mektuplar)
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
(MediaFire)
Nicolas De Crécy'nin üç ciltlik "The Celestial Bibendum" grafik romanının ikinci cildinin Türkçe çeviri & balonlamasını sunuyorum. Bu cildin sunumunda da izninizle albümleri Fransızcadan İngilizceye çeviren iki çevirmenden ilki olan Fransız Natacha Ruck'la "İnktart" dergisinin 2013 Kış sayısında yapılmış bir röportajı çevirip sunmayı uygun gördüm. İki dile birden hakim çevirmen Natacha Ruck'un ortağı Amerikalı Ken Grobe ile birlikte Amerikan Humanoids yayınevi için çevirileri nasıl yaptıkları hakkında anlattıklarını okuyacaksınız. Çeviri-balonlamayla uğraşan dostlarımız için minik ipuçları verebilir diye düşünüyorum. Bu arada Natacha Ruck çevirirken en çok zorlandığı ama en çok sevdiği eserin buradaki grafik roman oduğundan bahsetmiş. Röportaj aşağıda:
Sürtük Zürafalar ve Burjuva Domuzlar: Fransız çizgi roman çevirmeni Natacha Ruck ile
bir söyleşi
bir söyleşi
Natacha Ruck'ın birkaç kimliği var. Kimilerine göre komik ve karanlık öyküler yazan bir yazar, kimilerine göre ise bir radyo programcısı. Kısa bir süre önce onun bambaşka bir hayatı, uzun saatler ve özenli bir yaratıcı çalışma gerektiren başka bir tutkusu daha olduğunu öğrendik: çizgi roman çevirmenliği. Onu köşeye sıkıştırdık ve o da detayları anlattı
Kolaydan başlayalım. Nerede doğdunuz?
Fransa'nın kuzeyinde doğdum. Aslında bu bölge gerçekten Kuzey olarak adlandırılıyor, bu da insanların bana "Nerede doğdun?" diye sormasını çok rahatsız edici hale getiriyor.
Dilbilimsel açıdan mükemmel meydan okuyucu başlangıçlar. İngilizceyi nasıl öğrendiniz?
Sürekli İngilizce öğreniyorum. Ancak, örneğin Fransız bir baba ve İngiliz bir anne gibi karma bir ebeveynden doğmamış biri için alışılmadık bir yeterlilik seviyesine sahip olduğumu düşünüyorum. İngilizceye olan ilk hayranlığımı Oscar Wilde ve Stephen King'e borçluyum. Oscar Wilde, çünkü onun zekâsına hayrandım. Stephen King, çünkü sayfadaki her şeyi tam olarak anlayamasam da okumaya devam etmek zorundaydım. Karakterlerin hayatta kalıp kalmayacağını bilmek zorundaydım.
Okuduğunuzu ve beğendiğinizi hatırladığınız ilk çizgi romanlar hangileriydi?
Sanırım Fransız çocukları gerçekten ellerinde çizgi romanlarla doğuyor. Fransa'da bunlara bandes dessinées deniyor, birbirinden çok farklı konuları ele alan güzel sert kapaklar. Çocukken ilk okuduğum kitaplar Pif Gadget'ta yer alıyordu. örtülü komünist mesajlar veren bazı çizgi bantlar içeren güzel bir dergi... Biraz daha büyüdüğümde, muhtemelen İznogoud, Lucky Luke ve Marsupilami benim favorilerimdi.
Gençken her iki dilde de çizgi roman okuduysanız, iki kültür arasında varsa, stil veya tema açısından en belirgin farklılıkların neler olduğunu hissettiniz?
Gençken manga okurdum, Anglo eserleri görmeden önce. Ama sonra Alan Moore'un çalışmalarını keşfettim. V for Vendetta. The Watchmen. Onları üniversiteye gittiğim küçük bir liman kasabasındaki çok küçük bir halk kütüphanesinde buldum. Güzel bir cilt içinde Fransızca'ya çevrilmişlerdi ve aklımı başımdan almışlardı! Sandman serisini İsveç'te keşfettim. Bu, daha önce Fransızca okuduğum her şeyden daha karanlık, daha sofistike, daha meta idi. Loustal/ Paringaux, Bourgeon, Schuitten/Peters ve Bilal'in karanlık ve karmaşık dünyalarını okumuştum ama Amerika'daki bu Anglolarda daha metodik ve daha mitsel bir şeyler vardı. Gerçekten yeni bir mitoloji inşa etmeye çalışıyorlardı. Ya da daha alaycı olursam, belki de bir franchise... Warren Ellis, Grant Morrison gibi yazarları keşfedene kadar taytlı adam okuduğumu sanmıyorum. Ancak pek çok Amerikan hikayesinin daha çok bir evren yaratmak açısından ele alındığını, pek çok Fransız hikayesinin ise daha çok karakterlerle ilgili olduğunu düşünüyorum.
Çizgi roman kültüründeki bu farklılıkların bugün hala mevcut olduğunu düşünüyor musunuz?
Amerika'da çizgi romanların bazen çocuklar ve anti-sosyal kişiler için yapıldığı sanılıyor. Fransa'da ise bu gerçekten popüler bir sanat formu. Bazı başlıklar Stephen King'in bir kitabıyla aynı yaygın satış grafiğine sahip. Ayrıca Fransa'da çok daha fazla türde grafik roman var; Batı grafik romanları, eski Mısır grafik romanları, fütüristik hikayeler var. Bazıları inanılmaz derecede güzel ve felsefi olan çok sayıda cinsel içerikli grafik roman da var.
Sizi çizgi roman çevirisi alanında çalışmaya iten ilk şey neydi?
Bir arkadaşım, Justin Kelly. Avustralyalıydı ve Humanoids için çizgi romanlar çeviriyordu. "Bunu yapmak için para alabiliyor musun?" dedim.
Bir ödev aldıktan sonra göreve yaklaşma sürecinizi anlatır mısınız?
Artık genellikle senaryoyu almıyorum. Eskiden alırdım ama bugünlerde yayıncı bana Amerika'da yayınlanması planlanan kitabın Fransızca baskısını gönderiyor. Çoğunlukla PDF'ler. Çizgi romanı bir kez okuduktan sonra çalışmaya başlıyorum. Ayakta, bilgisayarımın başında, ses tanıma yazılımıyla çalışıyorum. "1.1.1 sonraki satır balon sonraki satır" gibi şeyler söylüyorum. "Öl, zombi, öl." İlk taslağı bitirdiğimde stil, karakter sesi ve devamlılık açısından tekrar okurum. Sonra ortağım Ken Grobe'a veriyorum. Olabilecek en iyi Amerikan versiyonuna dönüştürür. Sonra bana geri veriyor ve ben de çeviride bir şey kaybolmuş mu diye kontrol ediyorum.
Tek yöne mi çeviriyorsunuz?
Her iki yöne de çeviriyorum! Yani Fransızcadan İngilizceye ve İngilizceden Fransızcaya çeviri yapıyorum. Genellikle insanlar kendi ana dillerine çeviri yaparken daha rahat oluyorlar. Ama ben aslında Fransızcadan İngilizceye çeviri yapmayı gerçekten çok seviyorum.
Kişisel olarak sizin için çevirinin en zor kısmı neresidir?
İlk sayfa her zaman en zorudur. Genellikle ilk sayfa iki saatimi alıyor ve bir süre sonra dille bir akış ve ritim yakalıyorum.
İki kültür arasında mizahın çevirisiyle nasıl başa çıkıyorsunuz?
Çevirilerde gerçekçi olamazsınız, ama mizahta gerçekten gerçekçi olamazsınız. Özellikle de iki kültürün aynı şeyleri komik bulması gerekmediği için. Çıplaklık ve dışkı Fransızcada çok daha komiktir. Komik olmak için gerçekten mantıklı durumlar ve birinin söyleyeceği bir şeye benzeyen kelimeler bulmanız gerekir. Elbette en kötüsü, bir yazarın kelime oyunları yapmayı sevmesidir. The Zombies That Ate the World kitabının yazarı Jerry Frissen kelime oyunlarında gerçekten çok başarılı.
Çeviride ne kaybolur?
Bazen çeviride bir şeyler kaybolur, bazen de bulunur. Ben her ikisinden de uzak durmaya çalışıyorum. Sanırım en zor olanı konu politikaya geldiğinde olur. Fransızlar sınıf savaşına kafayı takmış durumda. Amerikalılar ise bunu inkar ediyor. "Burjuva domuzu" ifadesini o kadar çok farklı şekilde çevirdim ki... Gerçekten de karakterlerin bağlamlarında akla yatkın bir anlam vermeniz gerekiyor...
Çeviride dilbilimsel üslupla ilgili felsefeniz nedir?
Orijinal dilin üslubuna uymaya çalışıyorum. Manara'nın akıcı felsefi cümleleri var, Frissen özlü ve havalı, Jodorowsky büyülü, Dupuy bir tür gündelik şiir yaratıyor. Ben sadece onu özümsemeye çalışıyorum ve kelimeleri ses tanıma yazılımımın kulaklığına söylerken onu yeniden yaratıyorum.
Çevrilemeyen bir kelime, ifade veya fikir olduğunda ne yaparsınız?
Baştan yenisini icat ederim!
Karakterin "konuşma" sesine göre dili nasıl değiştiriyorsunuz? Lehçeyi çeviriyor musunuz?
Bunun için ortağım Ken'e gerçekten güveniyorum. Şöyle açıklamalar yazıyorum: "Bu zürafa gerçekten çok açık saçık bir şekilde konuşuyor. Fransa'da "şehirli" olmakla ilişkilendirilecek bir Paris banliyösü aksanı var..."
En çok gurur duyduğunuz çeviri eseriniz hangisidir?
Celestial Bibendum, Nicolas de Crecy yazmıştı. İnanılmaz derecede zordu. Ortaya çıkış şekliyle çok gurur duyuyorum...
Çizgi romanda ya da hayatta yaptığınız en komik çeviri hatası neydi?
Toronto Film Festivali'nde ya da San Francisco Film Festivali'nde film yapımcıları için çok sayıda tercümanlık işi yaptım ve en sevdiğim anlardan biri Amelie filminin yönetmeni Jean Pierre Jeunet'nin bir gazeteciye, bir oyuncuya rol teklif edildiğini ancak oyuncunun bunu kabul etmediğini açıklamasıydı. "Vefat etti," (He passed on) dedi Jean Pierre. Araya girip gazeteciye aktörün ölmediğine dair güvence vermek zorunda kaldım. Sadece projeden vazgeçmişti.
Şu anda zevk için hangi çizgi romanları okuyorsunuz?
Saga ve Tom Kaczynski'nin uncivilizedbooks.com'undan herhangi bir şey.
Şu anda kitaplığınızda grafik roman tarzında olmayan hangi edebiyat eseri var?
Alice Munro'nun Dear Life'ı ve Kevin Todhunter'ın A Meal Observed'ı.
Çizgi roman çevirisinin geleceği nedir?
Beni gerçekten heyecanlandıran şey, ses kayıtlarını ve çok hafif, basit, minimal döşenmiş çizgi animasyonunu birleştiren işler. Arte Radio'nun inanılmaz parçaları var. Belgesel seslerinin bir tür görsel çevirisi. Çok heyecan verici.
Natacha Ruck bir hikâye anlatıcısı ve hikâye yaratıcısıdır. Basılı medyada, radyo ve videoda hikayeler anlatıyor ve başkalarının hikayelerini bir adım öteye taşımalarına yardımcı oluyor. Hikayeleri Stanford Hikaye Anlatıcılığı Projesi'nin radyo programı State of the Human'da dinlenebilir ve çevirileri arasında Jodorowsky, Frissen, Manara, Thirault, Chaland, Dupuis ve Nicolas de Crecy'nin eserleri bulunmaktadır. Halen San Francisco Üniversitesi Sanat ve Bilimler Fakültesi'nde yardımcı doçenttir.
Ciltler şöyle:
İlahi Yağ Tulumu 1/3
İlahi Yağ Tulumu 2/3 (Bu albüm)
İlahi Yağ Tulumu 3/3
İyi okumalar,
Saygılarımla.
Son düzenleme:
