cagan73
Onursal Üye
- 17 Kas 2013
- 528
- 9,779
Geceleri gökyüzüne bakmaktan ne zaman vazgeçtik? Bugün, en bilinen takımyıldızların birkaçından fazlasını tanıyabilen gökbilimciler de dahil olmak üzere çok az insan var. Oysa bir zamanlar her şey ne kadar da farklıydı. İki ya da üç bin yıl önce insanların gökyüzü ve gökyüzündeki hareketler konusunda hemen hemen eksiksiz bir bilgi birikimi vardı. Bu, Çinli şairlerin lirik şiirlerinde, Eski Yunan ve Roma yazarlarının eserlerinde sık sık rastladığımız gökbilimle ilgili göndermelerden açıkça bellidir. Dante’nin dünya görüşünde gökbilimin çok önemli bir yeri vardı. Shakespeare ve çağdaşlarının yapıtları gökbilimle ilgili benzetmelerle doludur. Çağdaş edebiyatta gökbilimle ilgili benzetmeler bulmak ise çok daha zordur.
Yıldızlarla dolu olan gökyüzüne karşı görünürdeki bu kayıtsızlık, insanların köylerinden, yörelerinden ayrılıp havası kirli, dumanlı şehirlere göçmeleriyle başlamamıştır. Büyük romantikler Goethe ve Byron gökyüzünü biliyorlar mıydı? Hiç sanmıyorum. Zarif bir şekilde yıldızlardan söz ediyorlardı ama bu yıldızlardan bir tanesinin bile adını bildiklerine ilişkin en ufak bir kanıtımız yok. On altıncı yüzyıldan bu yana gökyüzünün gece görüntüsünü tanıyan yazarlar, örneğin Milton, Tennyson, Thomas Hardv, Italo Calvino istisna oluşturmuştur. Ama elbette yıldızlar ve evren her yüzyılda güçlü imgeler olagelmiştir.
Sanıyorum her şey Galileo ve Kopernik tarafından açıklandığı için insanlar artık gökyüzüne bakmaktan vazgeçti. Gezegenlerin burçlar kuşağı boyunca yaptığı düzensiz hareketlerin gizi çözülmüştü, kuyrukluyıldızların korkunç olayların habercisi olduğu düşüncesi ise pek akılcı bulunmuyordu. İnsanın kaderi artık gökyüzüne bağlı değildi, bu nedenle yavaş yavaş gökyüzüne bakmaktan vazgeçtik. Ama çağdaş gökbilimin bulguları hem tarihimizin, hem de geleceğimizin yıldızlarla ilişkili olduğunu gösteriyor. Günümüz gökbilimcileri, dağların tepelerindeki ve Dünya çevresindeki yörüngelerinde dolanan uzay araçlarındaki güçlü teleskopları ile bize, eski çağlarda yaşayanların hayal bile edemeyeceği yıldız ve galaksi görüntüleri sunuyor. Bu görüntülerle yıldızların ve evrenin doğasını daha iyi kavramamız mümkün oldu.
(Önsözden)
Konu eserin tanıtımını yapmak için açılmış olup link barındırmamaktadır.
Yıldızlarla dolu olan gökyüzüne karşı görünürdeki bu kayıtsızlık, insanların köylerinden, yörelerinden ayrılıp havası kirli, dumanlı şehirlere göçmeleriyle başlamamıştır. Büyük romantikler Goethe ve Byron gökyüzünü biliyorlar mıydı? Hiç sanmıyorum. Zarif bir şekilde yıldızlardan söz ediyorlardı ama bu yıldızlardan bir tanesinin bile adını bildiklerine ilişkin en ufak bir kanıtımız yok. On altıncı yüzyıldan bu yana gökyüzünün gece görüntüsünü tanıyan yazarlar, örneğin Milton, Tennyson, Thomas Hardv, Italo Calvino istisna oluşturmuştur. Ama elbette yıldızlar ve evren her yüzyılda güçlü imgeler olagelmiştir.
Sanıyorum her şey Galileo ve Kopernik tarafından açıklandığı için insanlar artık gökyüzüne bakmaktan vazgeçti. Gezegenlerin burçlar kuşağı boyunca yaptığı düzensiz hareketlerin gizi çözülmüştü, kuyrukluyıldızların korkunç olayların habercisi olduğu düşüncesi ise pek akılcı bulunmuyordu. İnsanın kaderi artık gökyüzüne bağlı değildi, bu nedenle yavaş yavaş gökyüzüne bakmaktan vazgeçtik. Ama çağdaş gökbilimin bulguları hem tarihimizin, hem de geleceğimizin yıldızlarla ilişkili olduğunu gösteriyor. Günümüz gökbilimcileri, dağların tepelerindeki ve Dünya çevresindeki yörüngelerinde dolanan uzay araçlarındaki güçlü teleskopları ile bize, eski çağlarda yaşayanların hayal bile edemeyeceği yıldız ve galaksi görüntüleri sunuyor. Bu görüntülerle yıldızların ve evrenin doğasını daha iyi kavramamız mümkün oldu.
(Önsözden)
Konu eserin tanıtımını yapmak için açılmış olup link barındırmamaktadır.
Moderatör tarafında düzenlendi:
