balkan
Onursal Üye
- 27 Şub 2016
- 4,364
- 46,888
[url=
[/url]
Yedek
https://dosya.co/y3w4dnls20hc/Sous.les.pavés.-.OS.-.(Warnauts-Raives).-..cbz.html
Arnavut Kaldırım Taşlarının Altında
Paris, Mayıs 1968, öğrenci ve işçileri bir araya getiren gösteri ve genel grev hareketleriyle sarsılıyor.
Mayıs 1968'de "Savaşma, seviş" diye slogan attı protestocular .
Ancak Paris sokaklarında çatışmalar şiddete dönüştü. Bir tarafta öğrenciler ve işçiler; diğer tarafta CRS (çevik kuvvet) ve hükümet vardı. Savaşan taraflar sloganlar attılar (genellikle takdire şayan: "Yasaklamak yasak", "Generalin iradesine karşı halkın iradesi" vb.), hakaretler, tehditler, kaldırım taşları, cop darbeleri ve göz yaşartıcı gaz kullandılar.
Çatışma hayal gücünde iz bırakacak ve sonunda ders kitaplarının bir parçası olacaktı. Resmi hikayenin ardında halkın hikayesi vardı.
Dahası, bu efsanevi haftaları küçük bir arkadaş grubunun yolculuğunu, aktörden çok tanık olarak ifşa ederek tasvir eden Éric Warnauts ve Raives'in benimsediği açıydı.
Oyuncu kadrosu ikna edici: Jay, bir Amerikalı; Sarah, orta sınıf bir aktivist; ve mütevazı bir kökene sahip olan ve neredeyse her şeye karşı mücadeleye girmekten çekinen arkadaşı Françoise: sömürgeci güç, kapitalizm, tüketim toplumu ve tabii ki Cumhurbaşkanı.
Bomba ve Molotof kokteyllerinin ötesinde, yazarlar daha az gürültülü devrimleri resmediyorlar: kadınlar konuşuyor, cinsellik daha özgürleşiyor ve uyuşturucular daha yaygın hale geliyor.
Yazarlar bu gelişmeleri aydınlatarak, politik olmaktan çok toplumsal olan 1960'ların gerçek mirasını vurguluyorlar.
İkilinin gerçekçi çizimi kusursuz olmaya devam ediyor. Yıllar içinde fark edilmeden dönüşen sokakların tasviri (Haussmann tarzı binalar kalıyor, ancak ticari pankartlar değişiyor), apartman duvarlarındaki duvar kağıtları, kıyafetler ve arabalar, otuz muhteşem yılın sonuna denk gelen bu zamanların ruhunu etkili bir şekilde yakalıyor. Düzen, üç veya dört şeride dayalı basit. Çok sayıda yakın çekim var ve bazı kısa öyküler Françoise'in Modiglianivari yüzünü güzelce çerçeveliyor.
Olayları araştıranlar yetenekli; neredeyse hepsi az çok uzak geçmişte geçen altmış kadar kitap yazmışlar. Dokuzuncu sanatın dilini kesinlikle yeniden icat etmiyorlar, ancak malzemeleri ustaca dengeleyerek bir anekdotu nasıl anlatacaklarını biliyorlar: biraz romantizm, kendini keşfetme arayışı, toplumsal gerginlikler ve tarihsel-politik bir arka plan.
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
]
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Yedek
https://dosya.co/y3w4dnls20hc/Sous.les.pavés.-.OS.-.(Warnauts-Raives).-..cbz.html
Arnavut Kaldırım Taşlarının Altında
Paris, Mayıs 1968, öğrenci ve işçileri bir araya getiren gösteri ve genel grev hareketleriyle sarsılıyor.
Mayıs 1968'de "Savaşma, seviş" diye slogan attı protestocular .
Ancak Paris sokaklarında çatışmalar şiddete dönüştü. Bir tarafta öğrenciler ve işçiler; diğer tarafta CRS (çevik kuvvet) ve hükümet vardı. Savaşan taraflar sloganlar attılar (genellikle takdire şayan: "Yasaklamak yasak", "Generalin iradesine karşı halkın iradesi" vb.), hakaretler, tehditler, kaldırım taşları, cop darbeleri ve göz yaşartıcı gaz kullandılar.
Çatışma hayal gücünde iz bırakacak ve sonunda ders kitaplarının bir parçası olacaktı. Resmi hikayenin ardında halkın hikayesi vardı.
Dahası, bu efsanevi haftaları küçük bir arkadaş grubunun yolculuğunu, aktörden çok tanık olarak ifşa ederek tasvir eden Éric Warnauts ve Raives'in benimsediği açıydı.
Oyuncu kadrosu ikna edici: Jay, bir Amerikalı; Sarah, orta sınıf bir aktivist; ve mütevazı bir kökene sahip olan ve neredeyse her şeye karşı mücadeleye girmekten çekinen arkadaşı Françoise: sömürgeci güç, kapitalizm, tüketim toplumu ve tabii ki Cumhurbaşkanı.
Bomba ve Molotof kokteyllerinin ötesinde, yazarlar daha az gürültülü devrimleri resmediyorlar: kadınlar konuşuyor, cinsellik daha özgürleşiyor ve uyuşturucular daha yaygın hale geliyor.
Yazarlar bu gelişmeleri aydınlatarak, politik olmaktan çok toplumsal olan 1960'ların gerçek mirasını vurguluyorlar.
İkilinin gerçekçi çizimi kusursuz olmaya devam ediyor. Yıllar içinde fark edilmeden dönüşen sokakların tasviri (Haussmann tarzı binalar kalıyor, ancak ticari pankartlar değişiyor), apartman duvarlarındaki duvar kağıtları, kıyafetler ve arabalar, otuz muhteşem yılın sonuna denk gelen bu zamanların ruhunu etkili bir şekilde yakalıyor. Düzen, üç veya dört şeride dayalı basit. Çok sayıda yakın çekim var ve bazı kısa öyküler Françoise'in Modiglianivari yüzünü güzelce çerçeveliyor.
Olayları araştıranlar yetenekli; neredeyse hepsi az çok uzak geçmişte geçen altmış kadar kitap yazmışlar. Dokuzuncu sanatın dilini kesinlikle yeniden icat etmiyorlar, ancak malzemeleri ustaca dengeleyerek bir anekdotu nasıl anlatacaklarını biliyorlar: biraz romantizm, kendini keşfetme arayışı, toplumsal gerginlikler ve tarihsel-politik bir arka plan.
(Mayıs 68 olayları yaşandığı dönemde Fransız Cumhurbaşkanı General Charles de Gaulle idi)
Son düzenleme: