Pek çok kez ailelerimizin çizgi roman okumamıza hoyratça karşı çıkışlarından bahseden serzenişlerle karşılaştık. Ben bu konuda şanslı sayılabilecek azınlıktanım. Babam, amcam ve hatta yengem -ki kendisi hâlâ sıkı bir Killing okurudur- hep çizgi romanla içli dışlı olduk. Babamın eve her gelişinde ortaya çıkardığı bir kucak Teks'i o gece mutlaka okumadan bırakmazdık. Ertesi gün o Teksler gider, Mister No'lar, Zagor'lar, Kit Taylor'lar gelirdi. Nereden bulduğunu asla sormaz yutarcasına okurdum ne bulursam.
E o kadar iyiliği dokunmuş bir adama kitap getirme sırası da artık değişti tabi. Her ne kadar o hâlâ okumadığı macera olmadığını iddia etse de, aynı macerayı elli kere okuma alışkanlığı elbette yaş kaç olursa olsun değişmiyor.
Resimde Kit Taylor'un yeni basımlarını beğenmeden okuyan babamı görüyorsunuz.
Not: Bu arada, 7-8 ve 9. sayılarını iki akşamda okuyup bitirdi.
ix.jpg/file)
E o kadar iyiliği dokunmuş bir adama kitap getirme sırası da artık değişti tabi. Her ne kadar o hâlâ okumadığı macera olmadığını iddia etse de, aynı macerayı elli kere okuma alışkanlığı elbette yaş kaç olursa olsun değişmiyor.
Resimde Kit Taylor'un yeni basımlarını beğenmeden okuyan babamı görüyorsunuz.
Not: Bu arada, 7-8 ve 9. sayılarını iki akşamda okuyup bitirdi.
Moderatör tarafında düzenlendi:
