Peki,kadınlarımızı bu duruma getiren erkek eğemen toplumun hiç mi suçu yok.Haydi yanıtını yine ben vereyim;Hiç mi suçu yok ne demek suç tamamen erkeklerin.10 binlerce yıl eğitimsiz bırak,aşağıla,şiddet uygula sonrada suçu kadınlara yükle...Ben size şunu söyleyim, asıl suçlu biz kadınlarız. Kadının en büyük düşmanı yine hemcinsidir.
Bu adamları kim büyütüyor ? Kadınlar!
Erkek çocuk doğurmadı diye kim gelinine eziyet ediyor? Kadınlar!
Gerdek gecesi oğlunun ikitidarsızlığı ortaya çıkmasın diye, bu kız bakire değil yalanını utanmadan kim söylüyor ? Kadınlar !
Kim miras hakkından erkek kardeşleri için mahrum edilmeye ses çıkarmıyor? Kadınlar!
Kim kocası 13 yaşında kızı iğfal ettiği halde mahkeme çıkışında suratında ebleh bir gülümseme ile poz veriyor? yine bir Kadın!
Bu listeyi daha çok uzatırım da midem kaldırmıyor. Siz erkekleri biz yetiştirip bu hale getiriyoruz , bunu da utanmadan, "biz böyle gördük diye" zavallıca açıklıyoruz.
Sonra da kocanın vurduğu yerde gül bitiyor.
Peki,kadınlarımızı bu duruma getiren erkek eğemen toplumun hiç mi suçu yok.Haydi yanıtını yine ben vereyim;Hiç mi suçu yok ne demek suç tamamen erkeklerin.10 binlerce yıl eğitimsiz bırak,aşağıla,şiddet uygula sonrada suçu kadınlara yükle...
Kardeşim, büyüğüm haklısın da; NazımIn şiiirini biraz değiştirirsek:
"kabahatin çoğu bizim demeye de dilim varmıyor ama
kabahatin çoğu bizim canım kardeşim"
Mahalle aralarından tut da okumuş kadınlar arasında bile ilk iftirayı önce kadın kadına atıyor. İnan bana, Üniversitede Dekan olan kocasından dayak yiyen kadın ayrılmaya kalksa önce kendi anası kınayacak. Hülya Avşar örneği. Kadın kocasından boşanmamak için herşeyi yaptı. Hocam, bunları bir kadın olarak söylüyorsam sözüme mim koy. Ne çektiğimi kendi hemcinslerimden ben bilirim.
kerem aslıya. romeo juliete. paris helene. şah çihan mümtaz mahale (taç mahal) yapamayız kadınlar olmada da nedense kıymetini de bilemeyiz.
ama şair şöyle yazmış
Sen yokken gittim
Korkularımın üstüne
Hiç ardıma bakmadım
Gümüş şiirler yazdım sen yokken
Çok yangın çıktı yüreğimde
Küllerini bile savurmadım
Irak denizlerin fırtınasıydım
Uzak iklimlerin sert rüzgarları
Kulaçlarken denizinde gurbeti
Kanlı savaşlarım,
Belalı sevdalarım olmadı hiç
Ama hep sustum,
Hep ağladım, hep yandım sen yokken.
Bekliyorum dönüşünü yeniden,
Bir gelsen,
Hayatın önünden alsan beni
Bir gelsen,
Sellerin önünden alsan beni
Bir gelsen,
Ölümlü düşlerimden alsan beni.
Çok durdum güneşe karşı bir başıma
Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin
Sen yokken,
Az dolaşmadım gönlümün kuytularında
Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda
Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında
Zifirlerinde sadece ben üşürdüm.
Hiç aldırmadım esen rüzgara
Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya
Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından
Ama bütün yangınlar beni yaktı önce
Hep ortasında kaldım vurgunların
Vurgun nedir ki? deme
Bir sevdanın serzenişi nasılsa öyle
Bayrakları indirilmiş,
Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken
Hep sustum,
Hep yandım, hep ağladım sen yokken.
Bir gelsen,
Yangınlardan alsan beni,
Bir gelsen,
Dünyalarımdan alsan beni,
Bir gelsen,
Şafaksız gecelerden alsan beni,
Ama ne zaman gelsen,
Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni.
ve bulunca gözleimde göreceksin kendini.