Colinmccay
Yönetici
- 27 Haz 2009
- 7,008
- 10,936
Düziçi Hakkında Genel Bilgiler
İlçede yapılan tarihi kazılarda Hitit uygarlığına ait eserlere rastlanmıştır. Bugünkü Düziçi (eski ismi Haruniye) büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit'in uç beyi olan Faraç Bey tarafından 699 yılında kurulmuştur. Düziçi bölgesinin 8. asırda adı, Maraş ile Anabarza arasında bulunan Şuguru Saimiye idi. Eski ismi ile Harun abat olan Haruniye, ismini büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit'ten almaktadır. Haruniye sırasıyla Bizanslılar, Hamdan iler, Haçlılar ve Selçuklular idaresinde kalmış, 1516 yılında yavuz Sultan Selim tarafından Osmanlı İmparatorluğu'na katılmıştır.
1. Dünya Savaşından sonra Fransız ve İngilizler tarafından işgal edilmiş ve halkın verdiği mücadele sonucunda 28 Mart 1920'de hürriyetine kavuşmuştur.
Düziçi ilçesi kendi ismini aldığı Düziçi ovasının kenarında kurulmuş olup, etrafı dağlarla çevrilidir. Düziçi ovasının dışında her yer dağlık ve engebelidir. İlçenin yüzölçümü 511 km² dır. Doğal bitki örtüsü maki olup, 700-800 metreden sonra çam ve yayvan yapraklı ağaçların oluşturduğu ormanlarla karşılaşılır. İlçenin kuzey ve batısını çizen Ceyhan nehri en büyük akarsuyudur. Diğer önemli akarsuyu ise Sabun Çayı'dır.
Ayrıca Kızılca, Deli çay, Bağlama, Üzümlü ve Çam içi dereleri de bulunmaktadır. İlçenin kuzeybatısında Kadirli, kuzeydoğusunda Kahramanmaraş ilinin Andırın ilçesi doğusunda Amanos dağları ve Bahçe ilçesi güneybatısında ise Osmaniye ili vardır.
Osmaniye il merkezine 32 km mesafede olan Düziçi ilçesinde önemli yapılar Haruniye Kalesi, Saman Kalesi ve Kurtlar kalesidir. Düldül dağı eteğindeki Haruniye kaplıcası ilçenin en önemli termal turizm merkezidir. Haruniye kaplıcası; kaynağı 25lt/sn akım değerinde, doğal akışlı, 3500 kişi/gün banyo kapasiteli, sıcaklığı 33°C olan bir kaplıcadır. Kaplıca suları bikarbonat, kalsiyum, magnezyum, hidrojen sülfür ve karbondioksitli, bir bileşime sahiptir.
Banyo yapmaya ve içmeye elverişlidir. Romatizma, kadın hastalıkları, deri hastalıkları, sinirsel hastalıklar, beslenme bozukluğu, karaciğer, safra kesesi, mide ve bağırsak hastalıklarına olumlu etkisi vardır. Termal kaynak suları 2530 mg/lt eriyik mineral değerine sahipti.
Osmaniye ili'nin 30 Km. Kuzey doğusunda bulunan Düziçi’nin yüz olcumu 460.90 kilometrekaredir. Deniz seviyesinden yüksekliği 350-400 metre arasında değişen ilçemiz, Çukurova’nın doğusunda Amanos Dağlarının bati yamaçlarına kurulmuştur. Kuzeyinde Ceyhan nehri ve Aslanlaş Barajı, Kuzeydoğusunda Berke Barajı ve Andırın, kuzey batısında Kadirli, Güneyinde Osmaniye, doğusunda Bahçe ilçesi yer almaktadır. İlçenin yeryüzü şekilleri kabaca iki kısma ayrılabilir. Birinci kısımda Düldül dağı ve eteklerinin oluşturduğu engebeli arazi, ikinci kısımda ise, 10.500 hektarlık Düziçi Ovası bulunur ki, yerleşim alanı daha çok bu bölgede kısmında bulunur. İlçe 14 Km. bir asfalt yol ile Adana-Gaziantep karayoluna bağlanır.
Adana-Gaziantep otoyoluna uzaklığı 6 km dir. Ayrıca 6 km uzaklıkta bulunan (otoyol ile yan yana) Yar başı Tren İstasyonundan da yararlanılır. Tipik Akdeniz ikliminin hüküm sürdüğü ilçede bitki örtüsüde bu doğrultuda daha çok makilerden oluşur. 600-700 metre yükseldikten sonra çam çeşitlerinin oluştuğu ormanlıklar bulunur. Ayrıca sürdürülen ağaçlandırma çalışmaları ilçenin ormanlık alanını daha genişletmeye yöneliktir.
Kuzeyinde akan Ceyhan nehrinin yanı sıra sulama içinde yararlanılan sabun çayı ve zaman, zaman taşkınlıklara neden olan Deli cay ilçemizin akarsularını oluşturur. Bunun yanında Kızılca, Bağlama, Üzümlü ve Camici deresi gibi akarsuları dereleri bulunmaktadır. 2000 yılı Genel Nüfus sayımına göre ilce merkezinin nüfusu 46.000 dır. 1985-2000 yılları arası nüfus artısı 6076 olup nüfus artış oranı %68 dır. İlçemizden diğer yerleşim bölgelerine göç pek görülmemektedir.
Ancak ,ilçemize Kahramanmaraş iline bağlı Andırın ilçesi’nden göç olmaktadır. İlçemiz sanayii olarak fakir bir ilcedir.Boşa akan SABUN CAYI üzerine yapılacak elektrik ve sulama amaçlı bir barajın yapımına uygundur. Şehir merkezine yapılacak sulama göletleri ilçenin yaşamını olumlu etkileyecektir
Bocekli: Boyali, KurtMahmutlar, Demirciler, Celiller, Yesilyurt, Dumburdek
Duzici: Bogazici, Cumhuriyet, Irfanli, Istikla, Hurriyet, Merkez, Karlica, Karsiyaka, Karacaoglan, Karkin, Kurtulus, KurtbeyOglu, Sogutlugol, Kemal Keskin, Uzunbani, Uzumlu, Yeniceharuniye, Yukari Hacilar, Yesilova
Ellek: Ellek, Pecenek, Aydinlar
Yarbasi: Karaca Oren, Karacarli, MerkezAkcakoyunlu, Alibozlu, Bayindirli, Bostanlar, Camici, Catak, Cercioglu, Citli, Elbeyli, Farsak, Gokcayir, Gumus, Guzelyurt, Karagedik, Karaguz, Oluklu, Pirsultanli, Selverler, Yazlamazli, Yenifarsak, Yesilyu
Eski ismi ile Harunabat olan Haruniye, ismini Büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit’ten almaktadır.Haruniye sırasıyla Bizanslılar, Hamdaniler, Haçlılar ve Selçuklular idaresinde kalmış olup, 1516 yılında Yavuz Sultan Selim tarafından Osmanlı İmparatorluğuna katılmıştır. I.Dünya Savaşından sonra Fransız ve İngilizler tarafından işgal edilmiş ve halkın vermiş olduğu mücadele sonucunda 28 Mart 1920’de hürriyetine kavuşmuştur.
Diğer önemli akarsu ise Sabun çayıdır. Ayrıca Kızılca, Deliçay, Bağlama, Üzümlü ve Çamiçi dereleri de bulunmaktadır. İlçenin kuzey-batısında Kadirli,kuzeydoğusunda Kahramanmaraş ilinin Andırın ilçesi, doğusunda Amanos Dağları ve Bahçe ilçesi, güneybatısında ise Osmaniye ili ile çevrilidir.
Coğrafi Yapısı
Düziçi İlçesi Osmaniye İli'nin 32 km kuzeyinde olup ,denizden yüksekliği 440 metredir. Düziçi İlçesi kendi ismini aldığı Düziçi Ovasının kenarında kurulmuş olup ,etrafı dağlarla çevrilidir.
Yeryüzü bakımından Düziçi Ovasının dışında kalan her yer dağlık ve engebelidir.İlçenin yüzölçümü 460.090 km2 dır.Doğal bitki örtüsü maki olup , 700-800 metre yükseklikten sonraki rakımlarda çam ve yayvan yapraklı orman ağaçlarında rastlanılır.
İlçemizin kuzey ve batısını çizen Ceyhan Nehri en büyük akarsuyudur.Diğer büyük akarsuyu ise Sabun Çayıdır.Ayrıca Kızılca,Deli çay,Bağlama,Üzümlü ve Çamiçi Dereleri de bulunmaktadır.
İlçenin kuzeybatısında Kadirli,kuzeydoğusunda Andırın ,doğusunda Amanos Dağları ve Bahçe İlçesi, güneybatısında ise Osmaniye İli ile çevrilidir.
İlçe l5 km'lik asfalt yolla Adana-Gaziantep otoyoluna bağlıdır.Osmaniye'ye 32 km,Gaziantep'e ll0 km,Adana'ya 120 km ve Kahramanmaraş'a 110 km mesafede olup bu çevre illere kara ve demir yolu ile bağlantısı bulunmaktadır.
Düziçi'nin Tarihi
İlçe tarihinin kökenleri tam olarak tespit edilmiş değildir.Buna rağmen bilinen araştırmalar ve eldeki kaynaklara göre İlçede ilk yerleşimin VIII. Yüzyıla kadar dayandığı sanılmakta ve bu bölgeye "Şunguru Salmiye" adının verildiği bilinmektedir.
Düziçi'nin tarihi Anadolu'nun tarihiyle benzer olduğu ve hatta Paleolitik ve Neolitik dönem ile ilgili bulguların uygun olarak görüldüğü Akdeniz Bölgesinde; İlçemizin de konumu gereği, Paleolitik olmasa bile Neolitik kültüre uygun bir yaşam tarzına ayak uydurduğu sanılmaktadır. Hitit dönemine ait KARATEPE kazıları ,bölgenin Hititler döneminde bir yerleşim yeri olması ihtimalini akla getirmektedir.
Çerçioğlu Köyünde bulunan Domuztepe kalıntıları bu düşünceyi doğrular niteliktedir.Ayrıca Böcekli Beldesinde Neolitik döneme ait olduğu sanılan mağaralar ve yine aynı özelliklere sahip Alibozlu Mağaraları İlçenin tarihinin kökenleri hakkında şüpheler de uyandırmaktadır. Başka bir özellikte İlçenin yakınlarından ANADOLU-SURİYE tarihsel ticaret yolunun geçmesidir.
Amanos Dağları'nın ender bulunan geçitlerine yakınlığı ticaret yollarıyla ilişki kurmasını sağlamış olmasıdır.Böylece hem bölgede yerleşimin gelişmesi ve hem de kültürel gelişimi etkileyen faktörlerden biri karşımıza çıkmaktadır. İlçenin konumuna genel olarak bakıldığında tipik bir Akdeniz Uygarlığı niteliklerini de taşıdığı görülmektedir. Bu da aynı bölgede hüküm süren Roma İmparatorluğunun kültürüne ait eserlerin ilçede sık sık görülmesinden ortaya çıkmaktadır.
Bölge göçlere ve seferlere de sahne olmuştur.İlçeye yapılan tarihsel seferlerin ilki İskender' in Asya Seferi'dir. İlçe bu seferlerden etkilenmiştir. Bir diğeri ise Haçlı Seferleri'dir. I. ve III. Haçlı Seferlerinde bu bölge kısa bir süre Haçlıların eline geçmiştir. İlçeye bilinen göçler ise birbirine yakın dönemlerde olmuştur. İlki Ermenilerin Kilikya' ya gelişiyle ilgilidir.
Diğeri ise özellikle 1. Alaattin Keykubat zamanında buraya Oğuz Boylarından Avşar, Çavuldur, Peçenek, Kızık ve Karkın gibi boyların gelip yurt tutmasıdır.Zamanımızda hala bazı köyler bu boyların adlarıyla anılmaktadır. Bugünkü Haruniye Yeni ismi ile Düziçi İlçesi Büyük Abbasi Halifesi Harun-ür Reşit' in uç beyi olan Faraç Bey tarafından 799 yılında kurulmuştur. Faraç Bey bugünkü Kurtbeyoğlu Mahallesinde bir kale inşa ettirerek burayı yerleşim merkezi olarak seçmiştir. Kaleye Harun-ür Reşit Kalesi ismi verilmiş ve yörenin adı da Haruniye olmuştur.
Askeri yönden büyük önem taşıyan bu yöre ve kaleye Horasanlı gönüllü Türk Mücahitleri yerleştirilmiş ve iskan edilmişlerdir. Haruniye M.Ö, 960 yılında Araplar' dan , Bizanslıların eline geçmiş ve kale yıktırılmıştır.Kale daha sonra Hamdaniler' den Halep Emiri Şeyh Al Davla tarafından geri alınarak yeniden onarılmıştır.Daha sonra Anadolu Selçuklu Devletinin Kurucusu Kutalmış oğlu Süleyman Şah , İznik’ de birliği sağlayıp doğuya yöneldiğinde ilçeyi kendi topraklarına katmıştır.
Karaman oğulları ve Ramazan oğulları dönemine kadar bölge zaman zaman Ermeni Despotlarınca ele geçirilmişse de Ramazan oğulları ve arkasından da Dulkadir oğulları da bölgede etkinliklerini sürdürmüşlerdir.
Ekonomisi
İlçenin toplam yüzölçümü 511.000 dekar olup , 110.000 dekar kuru tarım alanımız , 90.000 dekar sulu tarım alanımızla birlikte toplam 200.000 dekar tarım alanımız bulunmaktadır.
Bunun l95.650 dekar tarla ziraat alanı, 2.052 dekarı sebze alanı,500 dekarı meyve bahçesi, 750 dekarı narenciye bahçesi alanı , l000 dekarı zeytin bahçesi alanı,l20 dekarı bağ alanı olarak yer kaplamaktadır. Ayrıca 225.000 dekarı orman alanı 6500 dekar çayır mera alanı 79.500 dekar diğer alanlar mevcuttur.
Tarla Ziraatı alanlarımızda ana ürün olarak buğday, mısır, yer fıstığı yetiştiriciliği yapılmaktadır.Tarım alanlarının sulanması toprak üstü sulama kanalları ve derin kuyu pompaları ile yapılmakta olup,derin kuyu pompalarının enerji bedelleri nedeniyle maliyet artmaktadır.
İlçemizde l4.000 civarında büyükbaş, 16.000 civarında küçükbaş hayvan mevcudu bulunmaktadır.
Genel anlamda aile işletmeciliği şeklinde hayvancılık yapılmakta olup, hayvan beslenilmesi bilimsel ölçülerde yapılamamakta, buda büyük oranda üretim kaybına neden olmaktadır.
Hayvan beslenmesinde kaba yem açığını kapatmak üzere yapılan destekleme ve yayın çalışmaları sonucunda 2003 yılında 1500 dekar silajlık mısır ve 250 dekar fiğ ekimi yapılmış, silajlık mısırda önceki yıla göre % 30 oranında azalma olmuştur.
Hayvan sağlığı çalışmaları olarak ta 1800 büyük ve küçükbaş hayvana şap aşılaması, 63 kedi ve köpeğe kuduz aşılaması yapılmıştır. 200 hayvana kulak küpesi takılmıştır.
Turizm
Osmaniye il merkezine 32 km mesafede olan Düziçi ilçesindeki önemli yapılar Harun Reşit kalesi, Saman kalesi ve Kurtlar kalesidir. Düldül dağı eteğinde Haruniye kaplıcası ilçenin en önemli termal turizm merkezidir
Banyo ve içme kürlerine elverişlidir.Termal suyun artısı ve korunması için özel bir teknikle kaptaj ve sondaj gereği vardır.Kaplica sahasında PTT, elektrik, içme suyu vardir. Bu kaplıcada sadece küvet ve havuz banyo uygulaması yapılmaktadır.Vasifli konaklama ve yan tesisler geliştirilmemiştir. 115 oda vasıfsız yatak mevcuttur. Yatırım bazında on çalışmalar devam etmektedir. Kaplıca suyunun kullanma hakki Il Özel İdaresine aittir. Özellikle Arap ülkelerine donuk bir “Kaplica merkezi” olarak geliştirilmesi hedef alınmıştır.
Özellikleri:Romatizma, kadın hastalıkları, deri, sinirsel hastalıklar, beslenme bozuklukları, karaciğer ve safra kesesi, mide ve bağırsak rahatsızlıkları gibi hastalıklara olumlu etki yapmaktadır
Harun Reşit Kalesi (Kurtlar Kalesi)
Bilindiği kadarıyla 699 yılında Abbasi halifesi Harun-ur Resin tarafından yapılmıştır.Ancak kalenin indaati Halife Muhammed El Mehdi zamanında başlamıştır.Yine bilindiği kadar Halife Harun Resif'in bölge valesi Huzeyme Bin Hazım, Halife adına altın ve gümüş paralar bastırmıştır.Kalenin tam olarak tamamlanması Harun Reşit'in bölgeye Komutan olarak gönderdiği Faraç Bey tarafından sağlanmıştır.
Bu sırada ortaya çıkan Bizans-Abbasi sinir çatışmalarında önemli bir us görev alan kale, ilçemizin kuzeydoğusunda kurtbeyoglu mahallesi içinde bulunmaktadır.960'da Bizanslılara gecen kale daha sonra Şeyh Al Davla tarafından alınarak tekrar eski sekli ile Abbasi hizmetine sunulmuştur.Kale ile ilgili söylentiler içinden en önemlisi kaleden başlayarak Harap Mevkiine kadar suren yeraltı tünelidir.
Soylentiye göre bu tünel İnsanin rahatça hareket edebileceği boyuttadır ve kalenin aşağıyla her turlu ilişkisini sağlamak üzere yaptırılmıştır.Bugun kale Harabe görünümündedir ve sözü edilen tünel kapanmıştır.
Ancak su ana kadar hiçbir bilimsel çalışma yapılmamıştır.Kurtlar kalesinde başlayan tünelin burada bittiği görüsü yaygındır.Uzerinde büyük bir yerleşim yeri bulunmaktadır.
Bu sırada ortaya çıkan Bizans-Abbasi sinir çatışmalarında önemli bir us görev alan kale, İlçemizin kuzeydoğusunda kurtbeyoglu mahallesi içinde bulunmaktadır. 960'da Bizanslılara geçen kale daha sonra Şeyh Al Davla tarafından alınarak tekrar eski sekli ile Abbasi hizmetine sunulmuştur. Kale ile ilgili söylentiler içinde en önemlisi kaleden başlayarak Harap mevkiine kadar suren yeraltı tünelidir.
Söylentiye göre bu tünel insanin rahatça hareket edilebileceği boyuttadır ve kalenin aşağıyla her turlu ilişkisini sağlamak amacıyla yapılmıştır. Bugün kale harabe görünümündedir ve sözü edilen tünel kapanmıştır. Buyuk bir tarihi varlık olan Kalenin acilen restorasyona ihtiyacı vardır.
Ulaşım ve Altyapı
İlçe E-24 Karayoluna 13 km., otobana 5 km. mesafede bulunmaktadır. Ayrıca, İlçeye 8 Km. mesafede bulunan Yarbaşı Kasabasında Demiryolu geçmektedir. Ulaşımda yakın mesafelerde demiryolu kullanılmaktadır.
İlçemize bağlı köy yollarının %60'ı asfalt, %30'u stabilize, %10'u ham yoldur.Yeşilyurt, Çatak, Yenifarsak köylerinin yolları büyük onarım programında olup, çalışmalar devam etmektedir. 2002 yılında Köy Hizmetlerince Çotlu, Alibozlu, Bayındırlı, Pirsultanlı , Karaguz ve Elbeyli Köylerine (Köyiçi) toplam 17 Km.
Stabilize kaplama yol, Bostanlar,-Boyalı-İbişler- Bülke, Pirsultanlı-Karyusuflu, Akdere (Farsak) ve Kaşobası -Güzelyurt-Çerkez köy ve bağlı mahalle grup yollarında toplam 16 Km.
1. kat asfalt kaplama, Bülke, Alibozlu-Telliler, Alibozlu-Dümbürdek, Alibozlu-Dereobası ve Elbeyli-Ellezli-Karakuz köy ve bağlılarına toplam 30 Km. 2. Kat Asfalt Kaplama ve toplam 27 Km. köy ve mahalle yollarına malzemeli bakım olmak üzere toplam 95.2 Km. yol çalışması yapılmış olup, Programa alınan köy yollarının büyük bir bölümü tamamlanmıştır.
Ancak, köylere bağlı bazı mahallelerin yolları stabilizedir. Ayrıca, Gökçayır (11), Çotlu (3), Kuşçu (5), Çitli (1), Bayındırlı (1), Pirsultanlı (2), Gümüş (1) ve Çerçioğlu (1) Köylerine toplam 25 adet menfez atılmış, Yenifarsak Köyüne 1 adet Köprü ile Atalan Beldesinde 1 adet Sulama Göleti inşaatı tamamlanmıştır. Bostanlar, Çerçioğlu ve Kuşçu köylerine birer adet su deposu ve bakım onarımı yapılarak bu depolarda toplam 20.509 M. boru kullanılmıştır. Ayrıca Çotlu, Karaguz, Karagedik Köyü Çelikler Mah. ve Gökçayır köyleri köy içi şebekelerine toplam 2.856 M. boru kullanılmıştır.
Tiyatronun ve sinemanın bulunmadığı İlçemizde, tek eğlence kaynağı televizyon ve radyodur. TRT Televizyon ve Radyosu ilçemizin tamamında yayın yapabilmekte olup, ayrıca uydu yayınlarından bir çoğu da izlenebilmektedir. İlçemizde faaliyet gösteren 2 tane yerel radyo bulunmaktadır. Düziçi Erdem Gazetesi ve Osmaniye'de faaliyette iken ilçemizde Yeni yayın hayatına geçen Sabır Gazetesi ile Güzel Düziçi Gazetesi Haftalık olarak yayınlanmaktadır.
İlçemize gazete ve dergiler günlük olarak gelmektedir. İlçe merkezinde ve tüm köylerde elektrik vardır. Bazı köylerde su sorunu bulunmaktadır. Tüm köylerimizde otomatik telefon görüşmeleri sağlıklı bir biçimde yapılmaktadır. İlçe merkezinde ve diğer 4 belediyemizde kanalizasyon bulunmamakta olup, halkın sağlığı bakımından büyük önem arz eden bu sorunun bir an önce çözümlenmesi gerekmektedir.
Sağlık açısından önemli olan kanalizasyon yapımının bir an önce gerçekleştirilmesi İlçe halkının en büyük arzusudur.
Nüfus Bilgileri
İlçede halkın geçimi tarım ve hayvancılığa bağlı olduğundan ve okuma yazma oranının yüksek oluşu , İlçenin okulları istenilen yoğunlukta olan çevre İl ve İlçelere ulaşımın kolay sağlanabilmesi göç olayına meydan Vermemektedir.
Geçici olarak çevre İllere çalışmaya giden mevsimlik işçiler varsa da bunlar belli bir çoğunluk teşkil etmemektedir. Düziçi'nde yaşayan insanların tahminen % 40 lık oranı Kahramanmaraş ve İlçelerinden, % 10 u Bahçe İlçesinden, % 30 u Merkeze bağlı köylerden, % 20 si Selanik ve diğer bölgelerden gelen Göçmen vatandaşlardır.
İlçe nüfusu çevre il ve ilçelerden gelen vatandaşlarımızla birlikte % 80 lik kısmının yöre halkından meydana geldiğini söylemek mümkün olmaktadır.İlçede değişik din ve mezheplere mensup aileler bulunmamaktadır.
İlçe nüfusuna kayıtlı ve evlenme ile Türk vatandaşlığına geçen 9 gayrimüslim vatandaş bulunmaktadır.
İlçede nüfus homojendir. Düziçili vatandaşlarımızın sosyal yapısı, ülke genelinden pek farklı değildir. Halkımızın büyük çoğunluğu tarım işleri ile uğraşmakta olup, dağlık kesimlerde kısmen hayvancılıkta yapılmaktadır. İlçe merkezinde genellikle tek katlı, briket ve taştan binalar çoğunlukta olmakla birlikte yeni yapılarda daha ziyade çok katlı ve beton binalar görülmektedir. Çok katlı binaların büyük çoğunluğunu resmi binalar oluşturmaktadır.
Yeni kurulan az sayıda yapı kooperatifi ilçedeki konut sorununu çözmeye yeterli olmamaktadır. Düziçili vatandaşlarımız örf-adetlerine, ananelerine oldukça bağlıdır. Aileler genellikle muhafazakardır. Akrabalık bağları, sosyal yaşamlarından zaman zaman aşiretçilik havası estirirler. Bu durum genellikle düğünlerde ve seçimlerde görülür. İlçede Aşiret bulunmamaktadır ancak, Namlı ve Fettahoğlu aileleri nüfus ve nüfuz yönünden oldukça güçlü konumda bulunan ailelerdir.
İlçede yapılan tarihi kazılarda Hitit uygarlığına ait eserlere rastlanmıştır. Bugünkü Düziçi (eski ismi Haruniye) büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit'in uç beyi olan Faraç Bey tarafından 699 yılında kurulmuştur. Düziçi bölgesinin 8. asırda adı, Maraş ile Anabarza arasında bulunan Şuguru Saimiye idi. Eski ismi ile Harun abat olan Haruniye, ismini büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit'ten almaktadır. Haruniye sırasıyla Bizanslılar, Hamdan iler, Haçlılar ve Selçuklular idaresinde kalmış, 1516 yılında yavuz Sultan Selim tarafından Osmanlı İmparatorluğu'na katılmıştır.
1. Dünya Savaşından sonra Fransız ve İngilizler tarafından işgal edilmiş ve halkın verdiği mücadele sonucunda 28 Mart 1920'de hürriyetine kavuşmuştur.
Düziçi ilçesi kendi ismini aldığı Düziçi ovasının kenarında kurulmuş olup, etrafı dağlarla çevrilidir. Düziçi ovasının dışında her yer dağlık ve engebelidir. İlçenin yüzölçümü 511 km² dır. Doğal bitki örtüsü maki olup, 700-800 metreden sonra çam ve yayvan yapraklı ağaçların oluşturduğu ormanlarla karşılaşılır. İlçenin kuzey ve batısını çizen Ceyhan nehri en büyük akarsuyudur. Diğer önemli akarsuyu ise Sabun Çayı'dır.
Ayrıca Kızılca, Deli çay, Bağlama, Üzümlü ve Çam içi dereleri de bulunmaktadır. İlçenin kuzeybatısında Kadirli, kuzeydoğusunda Kahramanmaraş ilinin Andırın ilçesi doğusunda Amanos dağları ve Bahçe ilçesi güneybatısında ise Osmaniye ili vardır.
Osmaniye il merkezine 32 km mesafede olan Düziçi ilçesinde önemli yapılar Haruniye Kalesi, Saman Kalesi ve Kurtlar kalesidir. Düldül dağı eteğindeki Haruniye kaplıcası ilçenin en önemli termal turizm merkezidir. Haruniye kaplıcası; kaynağı 25lt/sn akım değerinde, doğal akışlı, 3500 kişi/gün banyo kapasiteli, sıcaklığı 33°C olan bir kaplıcadır. Kaplıca suları bikarbonat, kalsiyum, magnezyum, hidrojen sülfür ve karbondioksitli, bir bileşime sahiptir.
Banyo yapmaya ve içmeye elverişlidir. Romatizma, kadın hastalıkları, deri hastalıkları, sinirsel hastalıklar, beslenme bozukluğu, karaciğer, safra kesesi, mide ve bağırsak hastalıklarına olumlu etkisi vardır. Termal kaynak suları 2530 mg/lt eriyik mineral değerine sahipti.
Osmaniye ili'nin 30 Km. Kuzey doğusunda bulunan Düziçi’nin yüz olcumu 460.90 kilometrekaredir. Deniz seviyesinden yüksekliği 350-400 metre arasında değişen ilçemiz, Çukurova’nın doğusunda Amanos Dağlarının bati yamaçlarına kurulmuştur. Kuzeyinde Ceyhan nehri ve Aslanlaş Barajı, Kuzeydoğusunda Berke Barajı ve Andırın, kuzey batısında Kadirli, Güneyinde Osmaniye, doğusunda Bahçe ilçesi yer almaktadır. İlçenin yeryüzü şekilleri kabaca iki kısma ayrılabilir. Birinci kısımda Düldül dağı ve eteklerinin oluşturduğu engebeli arazi, ikinci kısımda ise, 10.500 hektarlık Düziçi Ovası bulunur ki, yerleşim alanı daha çok bu bölgede kısmında bulunur. İlçe 14 Km. bir asfalt yol ile Adana-Gaziantep karayoluna bağlanır.
Adana-Gaziantep otoyoluna uzaklığı 6 km dir. Ayrıca 6 km uzaklıkta bulunan (otoyol ile yan yana) Yar başı Tren İstasyonundan da yararlanılır. Tipik Akdeniz ikliminin hüküm sürdüğü ilçede bitki örtüsüde bu doğrultuda daha çok makilerden oluşur. 600-700 metre yükseldikten sonra çam çeşitlerinin oluştuğu ormanlıklar bulunur. Ayrıca sürdürülen ağaçlandırma çalışmaları ilçenin ormanlık alanını daha genişletmeye yöneliktir.
Kuzeyinde akan Ceyhan nehrinin yanı sıra sulama içinde yararlanılan sabun çayı ve zaman, zaman taşkınlıklara neden olan Deli cay ilçemizin akarsularını oluşturur. Bunun yanında Kızılca, Bağlama, Üzümlü ve Camici deresi gibi akarsuları dereleri bulunmaktadır. 2000 yılı Genel Nüfus sayımına göre ilce merkezinin nüfusu 46.000 dır. 1985-2000 yılları arası nüfus artısı 6076 olup nüfus artış oranı %68 dır. İlçemizden diğer yerleşim bölgelerine göç pek görülmemektedir.
Ancak ,ilçemize Kahramanmaraş iline bağlı Andırın ilçesi’nden göç olmaktadır. İlçemiz sanayii olarak fakir bir ilcedir.Boşa akan SABUN CAYI üzerine yapılacak elektrik ve sulama amaçlı bir barajın yapımına uygundur. Şehir merkezine yapılacak sulama göletleri ilçenin yaşamını olumlu etkileyecektir
Beldeler ve Köyler
Atalan : Merkez, Çukuroba, S.Huseyin
Bocekli: Boyali, KurtMahmutlar, Demirciler, Celiller, Yesilyurt, Dumburdek
Duzici: Bogazici, Cumhuriyet, Irfanli, Istikla, Hurriyet, Merkez, Karlica, Karsiyaka, Karacaoglan, Karkin, Kurtulus, KurtbeyOglu, Sogutlugol, Kemal Keskin, Uzunbani, Uzumlu, Yeniceharuniye, Yukari Hacilar, Yesilova
Ellek: Ellek, Pecenek, Aydinlar
Yarbasi: Karaca Oren, Karacarli, MerkezAkcakoyunlu, Alibozlu, Bayindirli, Bostanlar, Camici, Catak, Cercioglu, Citli, Elbeyli, Farsak, Gokcayir, Gumus, Guzelyurt, Karagedik, Karaguz, Oluklu, Pirsultanli, Selverler, Yazlamazli, Yenifarsak, Yesilyu
Tarihi
İlçede yapılan tarihi kazılarda Hitit uygarlığına ait eserlere rastlanmıştır. Bugünkü Haruniye, yeni ismi ile Düziçi, Büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit’in uç beyi olan Faraç Bey tarafından 699 yılında kurulmuştur.Düziçi bölgesinin 8. asırda adı, Maraş ile Anabarza arasında bulunan Şuguru Saimiye idi.
Eski ismi ile Harunabat olan Haruniye, ismini Büyük Abbasi Halifesi Harun Reşit’ten almaktadır.Haruniye sırasıyla Bizanslılar, Hamdaniler, Haçlılar ve Selçuklular idaresinde kalmış olup, 1516 yılında Yavuz Sultan Selim tarafından Osmanlı İmparatorluğuna katılmıştır. I.Dünya Savaşından sonra Fransız ve İngilizler tarafından işgal edilmiş ve halkın vermiş olduğu mücadele sonucunda 28 Mart 1920’de hürriyetine kavuşmuştur.
Coğrafi Konumu
Düziçi ilçesi kendi ismini aldığı Düziçi ovasının kenarında kurulmuş olup, etrafı dağlarla çevrilidir. Yeryüzü bakımından Düziçi ovasının dışında her yer dağlık ve engebedir. İlçenin yüzölçümü 460.90 km2 dir. Doğal bitki örtüsü maki olup 700-800 metreden sonra çam ve yayvan yapraklı ağaçların oluşturduğu ormanlarla karşılaşılır.İlçenin kuzey ve batısını çizen Ceyhan nehri en büyük akarsuyudur.
Diğer önemli akarsu ise Sabun çayıdır. Ayrıca Kızılca, Deliçay, Bağlama, Üzümlü ve Çamiçi dereleri de bulunmaktadır. İlçenin kuzey-batısında Kadirli,kuzeydoğusunda Kahramanmaraş ilinin Andırın ilçesi, doğusunda Amanos Dağları ve Bahçe ilçesi, güneybatısında ise Osmaniye ili ile çevrilidir.
Yemekler (Yöre Mutfağı )
Yöremiz mutfağının en önemli malzemesi bulgurdur. Bu bakımdan yöresel yemeklerimizin çoğu bulgur ile yapılır; içli köfte, mercimek köftesi, çiğ köfte, kısır, sarmaiçi, bulgur pilavı, batırık gibi... Diğer belli başlı yemeklerimiz ise; tirşik (pancar), toğga, çiçcice (domatesli pilav), kuru fasulye, nohut yemekleri, lahana sarması, patlıcan dolması, yüksük çorbası, malota çorbası, tarhana çorbası, mevsim itibariyle çeşitli sebze yemekleri ve etli kömbedir. Ayrıca Ramazan Bayramında kuru kömbe ve pekmezli yapılır.
Coğrafi Yapısı
Düziçi İlçesi Osmaniye İli'nin 32 km kuzeyinde olup ,denizden yüksekliği 440 metredir. Düziçi İlçesi kendi ismini aldığı Düziçi Ovasının kenarında kurulmuş olup ,etrafı dağlarla çevrilidir.
Yeryüzü bakımından Düziçi Ovasının dışında kalan her yer dağlık ve engebelidir.İlçenin yüzölçümü 460.090 km2 dır.Doğal bitki örtüsü maki olup , 700-800 metre yükseklikten sonraki rakımlarda çam ve yayvan yapraklı orman ağaçlarında rastlanılır.
İlçemizin kuzey ve batısını çizen Ceyhan Nehri en büyük akarsuyudur.Diğer büyük akarsuyu ise Sabun Çayıdır.Ayrıca Kızılca,Deli çay,Bağlama,Üzümlü ve Çamiçi Dereleri de bulunmaktadır.
İlçenin kuzeybatısında Kadirli,kuzeydoğusunda Andırın ,doğusunda Amanos Dağları ve Bahçe İlçesi, güneybatısında ise Osmaniye İli ile çevrilidir.
İlçe l5 km'lik asfalt yolla Adana-Gaziantep otoyoluna bağlıdır.Osmaniye'ye 32 km,Gaziantep'e ll0 km,Adana'ya 120 km ve Kahramanmaraş'a 110 km mesafede olup bu çevre illere kara ve demir yolu ile bağlantısı bulunmaktadır.
Düziçi'nin Tarihi
İlçe tarihinin kökenleri tam olarak tespit edilmiş değildir.Buna rağmen bilinen araştırmalar ve eldeki kaynaklara göre İlçede ilk yerleşimin VIII. Yüzyıla kadar dayandığı sanılmakta ve bu bölgeye "Şunguru Salmiye" adının verildiği bilinmektedir.
Düziçi'nin tarihi Anadolu'nun tarihiyle benzer olduğu ve hatta Paleolitik ve Neolitik dönem ile ilgili bulguların uygun olarak görüldüğü Akdeniz Bölgesinde; İlçemizin de konumu gereği, Paleolitik olmasa bile Neolitik kültüre uygun bir yaşam tarzına ayak uydurduğu sanılmaktadır. Hitit dönemine ait KARATEPE kazıları ,bölgenin Hititler döneminde bir yerleşim yeri olması ihtimalini akla getirmektedir.
Çerçioğlu Köyünde bulunan Domuztepe kalıntıları bu düşünceyi doğrular niteliktedir.Ayrıca Böcekli Beldesinde Neolitik döneme ait olduğu sanılan mağaralar ve yine aynı özelliklere sahip Alibozlu Mağaraları İlçenin tarihinin kökenleri hakkında şüpheler de uyandırmaktadır. Başka bir özellikte İlçenin yakınlarından ANADOLU-SURİYE tarihsel ticaret yolunun geçmesidir.
Amanos Dağları'nın ender bulunan geçitlerine yakınlığı ticaret yollarıyla ilişki kurmasını sağlamış olmasıdır.Böylece hem bölgede yerleşimin gelişmesi ve hem de kültürel gelişimi etkileyen faktörlerden biri karşımıza çıkmaktadır. İlçenin konumuna genel olarak bakıldığında tipik bir Akdeniz Uygarlığı niteliklerini de taşıdığı görülmektedir. Bu da aynı bölgede hüküm süren Roma İmparatorluğunun kültürüne ait eserlerin ilçede sık sık görülmesinden ortaya çıkmaktadır.
Bölge göçlere ve seferlere de sahne olmuştur.İlçeye yapılan tarihsel seferlerin ilki İskender' in Asya Seferi'dir. İlçe bu seferlerden etkilenmiştir. Bir diğeri ise Haçlı Seferleri'dir. I. ve III. Haçlı Seferlerinde bu bölge kısa bir süre Haçlıların eline geçmiştir. İlçeye bilinen göçler ise birbirine yakın dönemlerde olmuştur. İlki Ermenilerin Kilikya' ya gelişiyle ilgilidir.
Diğeri ise özellikle 1. Alaattin Keykubat zamanında buraya Oğuz Boylarından Avşar, Çavuldur, Peçenek, Kızık ve Karkın gibi boyların gelip yurt tutmasıdır.Zamanımızda hala bazı köyler bu boyların adlarıyla anılmaktadır. Bugünkü Haruniye Yeni ismi ile Düziçi İlçesi Büyük Abbasi Halifesi Harun-ür Reşit' in uç beyi olan Faraç Bey tarafından 799 yılında kurulmuştur. Faraç Bey bugünkü Kurtbeyoğlu Mahallesinde bir kale inşa ettirerek burayı yerleşim merkezi olarak seçmiştir. Kaleye Harun-ür Reşit Kalesi ismi verilmiş ve yörenin adı da Haruniye olmuştur.
Askeri yönden büyük önem taşıyan bu yöre ve kaleye Horasanlı gönüllü Türk Mücahitleri yerleştirilmiş ve iskan edilmişlerdir. Haruniye M.Ö, 960 yılında Araplar' dan , Bizanslıların eline geçmiş ve kale yıktırılmıştır.Kale daha sonra Hamdaniler' den Halep Emiri Şeyh Al Davla tarafından geri alınarak yeniden onarılmıştır.Daha sonra Anadolu Selçuklu Devletinin Kurucusu Kutalmış oğlu Süleyman Şah , İznik’ de birliği sağlayıp doğuya yöneldiğinde ilçeyi kendi topraklarına katmıştır.
Karaman oğulları ve Ramazan oğulları dönemine kadar bölge zaman zaman Ermeni Despotlarınca ele geçirilmişse de Ramazan oğulları ve arkasından da Dulkadir oğulları da bölgede etkinliklerini sürdürmüşlerdir.
Ekonomisi
İlçenin toplam yüzölçümü 511.000 dekar olup , 110.000 dekar kuru tarım alanımız , 90.000 dekar sulu tarım alanımızla birlikte toplam 200.000 dekar tarım alanımız bulunmaktadır.
Bunun l95.650 dekar tarla ziraat alanı, 2.052 dekarı sebze alanı,500 dekarı meyve bahçesi, 750 dekarı narenciye bahçesi alanı , l000 dekarı zeytin bahçesi alanı,l20 dekarı bağ alanı olarak yer kaplamaktadır. Ayrıca 225.000 dekarı orman alanı 6500 dekar çayır mera alanı 79.500 dekar diğer alanlar mevcuttur.
Tarla Ziraatı alanlarımızda ana ürün olarak buğday, mısır, yer fıstığı yetiştiriciliği yapılmaktadır.Tarım alanlarının sulanması toprak üstü sulama kanalları ve derin kuyu pompaları ile yapılmakta olup,derin kuyu pompalarının enerji bedelleri nedeniyle maliyet artmaktadır.
İlçemizde l4.000 civarında büyükbaş, 16.000 civarında küçükbaş hayvan mevcudu bulunmaktadır.
Genel anlamda aile işletmeciliği şeklinde hayvancılık yapılmakta olup, hayvan beslenilmesi bilimsel ölçülerde yapılamamakta, buda büyük oranda üretim kaybına neden olmaktadır.
Hayvan beslenmesinde kaba yem açığını kapatmak üzere yapılan destekleme ve yayın çalışmaları sonucunda 2003 yılında 1500 dekar silajlık mısır ve 250 dekar fiğ ekimi yapılmış, silajlık mısırda önceki yıla göre % 30 oranında azalma olmuştur.
Hayvan sağlığı çalışmaları olarak ta 1800 büyük ve küçükbaş hayvana şap aşılaması, 63 kedi ve köpeğe kuduz aşılaması yapılmıştır. 200 hayvana kulak küpesi takılmıştır.
Turizm
Osmaniye il merkezine 32 km mesafede olan Düziçi ilçesindeki önemli yapılar Harun Reşit kalesi, Saman kalesi ve Kurtlar kalesidir. Düldül dağı eteğinde Haruniye kaplıcası ilçenin en önemli termal turizm merkezidir
Haruniye Kaplıcaları
Turizm Merkezi ) Osmaniye iline 49 km, Düziçi ilcesine 22 km uzaklıkta, Ceyhan ırmağının kenarındadır. Belediye ve mücavir alan sınırları dışındadır.Kaynak, doğal çıkışlıdır. 25 lt/sn akim değerine 3542 banyo/ kişi / gün ve termal yatak arz kapasitesine sahiptir. Sıcaklığı 33 oC olup kaplıca suları bikarbonat, kalsiyum, magnezyum, hidrojen sülfür ve karbondioksitli bir bileşime sahiptir.
Banyo ve içme kürlerine elverişlidir.Termal suyun artısı ve korunması için özel bir teknikle kaptaj ve sondaj gereği vardır.Kaplica sahasında PTT, elektrik, içme suyu vardir. Bu kaplıcada sadece küvet ve havuz banyo uygulaması yapılmaktadır.Vasifli konaklama ve yan tesisler geliştirilmemiştir. 115 oda vasıfsız yatak mevcuttur. Yatırım bazında on çalışmalar devam etmektedir. Kaplıca suyunun kullanma hakki Il Özel İdaresine aittir. Özellikle Arap ülkelerine donuk bir “Kaplica merkezi” olarak geliştirilmesi hedef alınmıştır.
Özellikleri:Romatizma, kadın hastalıkları, deri, sinirsel hastalıklar, beslenme bozuklukları, karaciğer ve safra kesesi, mide ve bağırsak rahatsızlıkları gibi hastalıklara olumlu etki yapmaktadır
İlçede Bulunan Tarihi ve Turistik Yerler
İlce bir çok höyük,mezar kalıntısı,eski para heykel yeri ile bir acık hava müzesini andırmaktadır.Ne var ki eserleri çoğu henüz bilimsel bir gözle ele alınmamış, araştırılmayı beklemektedirler.
Harun Reşit Kalesi (Kurtlar Kalesi)
Bilindiği kadarıyla 699 yılında Abbasi halifesi Harun-ur Resin tarafından yapılmıştır.Ancak kalenin indaati Halife Muhammed El Mehdi zamanında başlamıştır.Yine bilindiği kadar Halife Harun Resif'in bölge valesi Huzeyme Bin Hazım, Halife adına altın ve gümüş paralar bastırmıştır.Kalenin tam olarak tamamlanması Harun Reşit'in bölgeye Komutan olarak gönderdiği Faraç Bey tarafından sağlanmıştır.
Bu sırada ortaya çıkan Bizans-Abbasi sinir çatışmalarında önemli bir us görev alan kale, ilçemizin kuzeydoğusunda kurtbeyoglu mahallesi içinde bulunmaktadır.960'da Bizanslılara gecen kale daha sonra Şeyh Al Davla tarafından alınarak tekrar eski sekli ile Abbasi hizmetine sunulmuştur.Kale ile ilgili söylentiler içinden en önemlisi kaleden başlayarak Harap Mevkiine kadar suren yeraltı tünelidir.
Soylentiye göre bu tünel İnsanin rahatça hareket edebileceği boyuttadır ve kalenin aşağıyla her turlu ilişkisini sağlamak üzere yaptırılmıştır.Bugun kale Harabe görünümündedir ve sözü edilen tünel kapanmıştır.
Diğer Kalıntılar
Böcekli Koyu Dumburdek Mahallesi, Ali bozlu koyu bazıları kapanmış mağaralar mevcuttur.Yazlamazlı koyu yakınlarında bulunun bir kilise su an araştırma yapılmak üzere korumaya alin mistir.Bir çok köyde mezarlar kale kalıntıları paralar bulunmaktadır.Roma dönemine ait sütun basları, mezar tasları, Lahitler Cam eşyalar ve buhurdanlıklar buluntular arasındadır.Ögretmen Lisesinin Kuzeydoğusunda Su kemeri, Kara gedik Koyu yakınlarında ve Ceyhan nehri kıyısındaki Su yolu hala durmaktadır.
Alman Binası
1914'te almanlar tarafından Hastane olarak yaptırılan 4 katli binadır.Daha sonra Koy enstitüsü acılınca bina okul olarak kullanılmıştır.okul şimdiki yerine taşınınca Bu binanın malzemelerinin bir kısmini inşaatta kullanıldığı söylenmektedir
Harap Mevkii
Hacılar kasabasının merkezinde kurulduğu varsayılan bir yeraltı şehridir.Halk arasında yeraltı kalesi diye anılmaktadır.Karatepe ile benzer bir tarihsel gelişmenin var olabileceği olasılığı vardır.Icinde odaların bulunduğu mağaraların varligida ayni doğrultudaki işaretlerdir.
Ancak su ana kadar hiçbir bilimsel çalışma yapılmamıştır.Kurtlar kalesinde başlayan tünelin burada bittiği görüsü yaygındır.Uzerinde büyük bir yerleşim yeri bulunmaktadır.
Tarihi Köprü
Harun iyenin 4 Km. kuzeyinde Osmanlılardan kaldığı sanılan bir köprüdür.Ilceyi yıllarca Kuzeydeki Köylere bağlamıştır. Köprünün genişliği 6 uzunluğu 30m. civarındadır.Uzerinde ulaşım devam etmektedir.
Harun Reşit Kalesi
Bilindiği kadarıyla 699 yılında Abbasi halifesi Harun-ur Resid tarafından yapılmıştır. Ancak kalenin inşaatı Halife Muhammed El Mehdi zamanında başlamıştır. Yine bilindiği kadar Halife Harun Resid'in bölge valesi Huzeyme Bin Hazim, Halife adına altın ve gümüş paralar bastırmıştır. Kalenin tam olarak tamamlanması Harun Resit'in bölgeye komutan olarak gönderdiği Faraç bey tarafından sağlanmıştır.
Bu sırada ortaya çıkan Bizans-Abbasi sinir çatışmalarında önemli bir us görev alan kale, İlçemizin kuzeydoğusunda kurtbeyoglu mahallesi içinde bulunmaktadır. 960'da Bizanslılara geçen kale daha sonra Şeyh Al Davla tarafından alınarak tekrar eski sekli ile Abbasi hizmetine sunulmuştur. Kale ile ilgili söylentiler içinde en önemlisi kaleden başlayarak Harap mevkiine kadar suren yeraltı tünelidir.
Söylentiye göre bu tünel insanin rahatça hareket edilebileceği boyuttadır ve kalenin aşağıyla her turlu ilişkisini sağlamak amacıyla yapılmıştır. Bugün kale harabe görünümündedir ve sözü edilen tünel kapanmıştır. Buyuk bir tarihi varlık olan Kalenin acilen restorasyona ihtiyacı vardır.
Ulaşım ve Altyapı
İlçe E-24 Karayoluna 13 km., otobana 5 km. mesafede bulunmaktadır. Ayrıca, İlçeye 8 Km. mesafede bulunan Yarbaşı Kasabasında Demiryolu geçmektedir. Ulaşımda yakın mesafelerde demiryolu kullanılmaktadır.
İlçemize bağlı köy yollarının %60'ı asfalt, %30'u stabilize, %10'u ham yoldur.Yeşilyurt, Çatak, Yenifarsak köylerinin yolları büyük onarım programında olup, çalışmalar devam etmektedir. 2002 yılında Köy Hizmetlerince Çotlu, Alibozlu, Bayındırlı, Pirsultanlı , Karaguz ve Elbeyli Köylerine (Köyiçi) toplam 17 Km.
Stabilize kaplama yol, Bostanlar,-Boyalı-İbişler- Bülke, Pirsultanlı-Karyusuflu, Akdere (Farsak) ve Kaşobası -Güzelyurt-Çerkez köy ve bağlı mahalle grup yollarında toplam 16 Km.
1. kat asfalt kaplama, Bülke, Alibozlu-Telliler, Alibozlu-Dümbürdek, Alibozlu-Dereobası ve Elbeyli-Ellezli-Karakuz köy ve bağlılarına toplam 30 Km. 2. Kat Asfalt Kaplama ve toplam 27 Km. köy ve mahalle yollarına malzemeli bakım olmak üzere toplam 95.2 Km. yol çalışması yapılmış olup, Programa alınan köy yollarının büyük bir bölümü tamamlanmıştır.
Ancak, köylere bağlı bazı mahallelerin yolları stabilizedir. Ayrıca, Gökçayır (11), Çotlu (3), Kuşçu (5), Çitli (1), Bayındırlı (1), Pirsultanlı (2), Gümüş (1) ve Çerçioğlu (1) Köylerine toplam 25 adet menfez atılmış, Yenifarsak Köyüne 1 adet Köprü ile Atalan Beldesinde 1 adet Sulama Göleti inşaatı tamamlanmıştır. Bostanlar, Çerçioğlu ve Kuşçu köylerine birer adet su deposu ve bakım onarımı yapılarak bu depolarda toplam 20.509 M. boru kullanılmıştır. Ayrıca Çotlu, Karaguz, Karagedik Köyü Çelikler Mah. ve Gökçayır köyleri köy içi şebekelerine toplam 2.856 M. boru kullanılmıştır.
Tiyatronun ve sinemanın bulunmadığı İlçemizde, tek eğlence kaynağı televizyon ve radyodur. TRT Televizyon ve Radyosu ilçemizin tamamında yayın yapabilmekte olup, ayrıca uydu yayınlarından bir çoğu da izlenebilmektedir. İlçemizde faaliyet gösteren 2 tane yerel radyo bulunmaktadır. Düziçi Erdem Gazetesi ve Osmaniye'de faaliyette iken ilçemizde Yeni yayın hayatına geçen Sabır Gazetesi ile Güzel Düziçi Gazetesi Haftalık olarak yayınlanmaktadır.
İlçemize gazete ve dergiler günlük olarak gelmektedir. İlçe merkezinde ve tüm köylerde elektrik vardır. Bazı köylerde su sorunu bulunmaktadır. Tüm köylerimizde otomatik telefon görüşmeleri sağlıklı bir biçimde yapılmaktadır. İlçe merkezinde ve diğer 4 belediyemizde kanalizasyon bulunmamakta olup, halkın sağlığı bakımından büyük önem arz eden bu sorunun bir an önce çözümlenmesi gerekmektedir.
Sağlık açısından önemli olan kanalizasyon yapımının bir an önce gerçekleştirilmesi İlçe halkının en büyük arzusudur.
Nüfus Bilgileri
İlçede halkın geçimi tarım ve hayvancılığa bağlı olduğundan ve okuma yazma oranının yüksek oluşu , İlçenin okulları istenilen yoğunlukta olan çevre İl ve İlçelere ulaşımın kolay sağlanabilmesi göç olayına meydan Vermemektedir.
Geçici olarak çevre İllere çalışmaya giden mevsimlik işçiler varsa da bunlar belli bir çoğunluk teşkil etmemektedir. Düziçi'nde yaşayan insanların tahminen % 40 lık oranı Kahramanmaraş ve İlçelerinden, % 10 u Bahçe İlçesinden, % 30 u Merkeze bağlı köylerden, % 20 si Selanik ve diğer bölgelerden gelen Göçmen vatandaşlardır.
İlçe nüfusu çevre il ve ilçelerden gelen vatandaşlarımızla birlikte % 80 lik kısmının yöre halkından meydana geldiğini söylemek mümkün olmaktadır.İlçede değişik din ve mezheplere mensup aileler bulunmamaktadır.
İlçe nüfusuna kayıtlı ve evlenme ile Türk vatandaşlığına geçen 9 gayrimüslim vatandaş bulunmaktadır.
İlçede nüfus homojendir. Düziçili vatandaşlarımızın sosyal yapısı, ülke genelinden pek farklı değildir. Halkımızın büyük çoğunluğu tarım işleri ile uğraşmakta olup, dağlık kesimlerde kısmen hayvancılıkta yapılmaktadır. İlçe merkezinde genellikle tek katlı, briket ve taştan binalar çoğunlukta olmakla birlikte yeni yapılarda daha ziyade çok katlı ve beton binalar görülmektedir. Çok katlı binaların büyük çoğunluğunu resmi binalar oluşturmaktadır.
Yeni kurulan az sayıda yapı kooperatifi ilçedeki konut sorununu çözmeye yeterli olmamaktadır. Düziçili vatandaşlarımız örf-adetlerine, ananelerine oldukça bağlıdır. Aileler genellikle muhafazakardır. Akrabalık bağları, sosyal yaşamlarından zaman zaman aşiretçilik havası estirirler. Bu durum genellikle düğünlerde ve seçimlerde görülür. İlçede Aşiret bulunmamaktadır ancak, Namlı ve Fettahoğlu aileleri nüfus ve nüfuz yönünden oldukça güçlü konumda bulunan ailelerdir.
