- 3 May 2011
- 1,245
- 34,808
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
(Final)
DIXIE ROAD - 4 (Final)
- Konuyu Başlatan kudretsabancı
- Başlangıç tarihi
(Final)
veryabsurd
Çeviri & Balonlama
- 3 Ara 2014
- 461
- 5,756
Teşekkürler, ellerinize sağlık.
Beymelikli18
Onursal Üye
Teşekkür ederim, ellerinize sağlık kudretsabancı üstadım.
lestimo
Yeni Üye
- 22 Nis 2021
- 55
- 269
Bu güzel hikaye için teşekkürler üstat
aziz balıkçı
Süper Üye
- 9 Ağu 2020
- 2,981
- 8,390
kudretsabancı üstadım, bu güzel eseri bizlere kazandırdığınız için teşekkür ederim. Elinize yüreğinize sağlık.
ALIENRIPLEY
Süper Üye
- 29 Ocak 2016
- 1,196
- 2,105
Finale gelmişiz bile.. Çok teşekkürler kudretsabancı kardeşim!
carson10
Aktif Üye
- 16 Ara 2012
- 388
- 1,155
Yukarıdaki resim 1930'lu yıllarda, birlikte suç dolu ve sonu ölümle biten bir yolculuğa çıkan Bonnie Parker (kadın) ve Clyde Barrow(Erkek)'un mutlu oldukları ya da öyle göründükleri anlardan.Bonnie&Clyde olarak anılıyorlardı.Hikayeleri filme de çekildi.Dixie Road'un ilk iki sayısı Bonnie&Clyde'ın farklı bir versiyonu gibi.Zengin ve büyük toprak sahibi ailenin kızı Nadine Vreeland, maceracı bir tip olan Jones'a vurulur.Ailesinin karşı çıkmasına rağmen Jones ile kaçar ve bir kızları olur
ixie. Jones, paraya ihtiyaç olduğunda bir şekilde bulmaktadır...Çoğunlukla da silah kullanarak...Jones,Lousiana'da Baton Rouge yolunda soyduğu bankadan 23.000 dolar ile kaçmıştır.Artık bir genç kız olan Dixie ve Nadine'i bulur. Birlikte kaçarlar. Peşlerinde, özel dedektifler, kiralık katiller, vigilanteler.İkinci sayının hoş bir sürprizi var, Fotoğrafçı Walker Evans'ın 1936'da çektiği "Bud Field ve ailesi" adlı fotoğraf eklenmiş.Çizgi romanın içinde fotonun birebir çizilmiş hali var.Bu fotoğraf için ayrıca teşekkürler dostum. 1929'da başlayan "büyük buhran" 1930'lu yıllar boyunca sürdü. Dev bir işsizler ve evsizler ordusu yarattı.
Walker Evans'ın 1930'lu yıllarda çektiği başka bir fotoğraf.
Eserin, 3. ve 4. sayılarını yazarken Jean Dufaux, bence John Steinbeck'in "gazap üzümleri" romanından esinlenmiş. Sonunda üç kişilik aile, Alabama'da Siver Creek Kampına giderler.Kampta evsiz ve çaresiz insanlar kalmaktadır.Nadine, hayatı boyunca görmediği sefaletlerle karşılaşır.Maceramızın politik olarak rengi sol tonlarda.
Gazap üzümleri filminden bir sahne.Maceramızda da böyle bir kamp var.
-Özel dedektif Cab Keela:"Hiçbir yerde muhtaç insanları sevmiyorlar, onları eziyorlar."
-Jones:"Doğru...Yollar uzadıkça uzuyor."
Dixie, macera boyunca delilik, açlık, acımasızlık ve şiddetle dolu bir ülkeyi gezer.Böylece büyür. Kaçmak için bile olsa ailesinin bir araya gelmesinden memnundur. Hatta şöyle düşünür:"Bizimkileri ilk kez dans ederken gördüm. Annem, babamın kollarındaydı. Bence çok güzeldiler. Her şeyin o çok mükemmel olduğu kitaplar vardır ya, hani oradaki resimlerde hayat o anda sonsuza dek donmuştur...O gece, o resimlerden birinde olmayı çok istedim.Hareket etmemeye, nefes bile almamaya çalıştım.Sanki sonsuza kadar öyle kalacakmışız gibi."
Eserde, Jones için şöyle bir tanım var: "Arkasına bile bakmadı.Bazı insanlar yalnızlığı seçerler.Onları sevmek kolay değildir."
Jean Dufaux'un senaryosunun edebi bir değeri var.labiano'nun çizgileri biraz illüstrasyon'a kaysa da ben beğendim.Şiddet ve erotizm mevcut. Okumayanlara öneriyorum.
Bu güzel macera için çok teşekkürler dostum.
Son düzenleme:
Sevgili Kudret Sabancı, son zamanlarda okuduğum en iyi öykü diyerek bizimle paylaşmıştı bu çizgi romanı. Son derece haklıymış. Harika bir kurgu, tarihin sayfalarından bir kesit ve sürükleyici bir hikaye. Herkese tavsiye ederim. Teşekkürler üstadım.