gizemlover
Onursal Üye
- 5 Tem 2012
- 859
- 9,578
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Nickeledeon TMNT Temmuz Ağustos 2016 Sayı 19
- Konuyu Başlatan gizemlover
- Başlangıç tarihi
Peter Banner
Kıdemli Üye
- 6 Haz 2016
- 141
- 544
Paylaşımınız için teşekkürler sevgili gizemlover. 
Eklediğiniz gif dikkatimi çekti. Bir an için tarayıcıda takılı kalmış zannedilecek bir hâli var gif'in. Sadece Donatello'nun göz kırpışı ve çok belirgin olmasa da Leonardo'nun nefes alıyormuş gibi bir hareketi var. Muhtemelen çizgi filmden alınan bu karenin ilerleyen sahnelerinde diğerleri de göz kırpıyordur.
Gif durgunluk hissini verebilmek için özellikle bir anda takılı bırakılmış olmalı. Ayrıca belli ki televizyon ekranına bakıyorlar; bu husus da bu açıdan belli bir mesaj içeriyor. Sadece birinin göz kırpıyor olması durumu daha da garipleştirmiş tabiî. Öte yandan, özellikle televizyonu çok dikkatli seyredenler için "göz kırpmadan izliyor" tabiri de kullanabiliyoruz.
İş ve ev işlerinden arta kalan zaman olursa televizyon veya bilgisayar başında saatler geçirildiği bir gerçek. "Yerli dizilerin yersiz uzun" oluşu da son zamanlarda bu durumda etken. Her devir ve her muhit kendi insan tipini yaratıyor diyebiliriz; modern çağ da bu çeşit bir insanı inşa etti. Kimileri bu modern insandan şikâyetçiyken, kimileri de gif'teki Ninja Kaplumbağalar gibi kayıtsız veya akışına bırakmış denebilir. (Elbette "tip" derken bireysel farklılıkları bir kenara koymuyorum; ancak belli açılardan insanlar birbirlerine aşırı benzeyebiliyorlar.)
Gidişattan şikâyet her kişinin kârıysa da nitelikli bir farkındalık ve bu farkındalığın sevkiyle harekete geçmek birçoğunun kârı olmayabiliyor. Birçokları farkındalık sahibi olsalar da durumu değiştirmek ya kimsenin işine gelmiyor ya da imkân olmuyor. Akıntının tersine yüzmek veya kürek çekmek pek mümkün değil; tutunacak sağlam bir dal olmayınca da karaya çıkmak mümkün olmuyor. Böyle bir durumda, kötü bir sonuca ulaşmamak ümidiyle yönünü akıntıya çevirmek dışında bir seçeneği kalmıyor insanın. Umursamazlık da, boş şikâyet de işe yaramıyor; ortasını bulabilmek ve tutunacak sağlam bir dalla karşılaşabilmek mümkün mü acaba?.. Mümkün olana kadar, akıntı yönünde gitmeye devam edeceğiz; hepimiz değilsek de birçoğumuz...
Bir gif'i yorumlayayım derken nereden nereye geldim Paylaşım ve gif için tekrardan teşekkürler
Eklediğiniz gif dikkatimi çekti. Bir an için tarayıcıda takılı kalmış zannedilecek bir hâli var gif'in. Sadece Donatello'nun göz kırpışı ve çok belirgin olmasa da Leonardo'nun nefes alıyormuş gibi bir hareketi var. Muhtemelen çizgi filmden alınan bu karenin ilerleyen sahnelerinde diğerleri de göz kırpıyordur.
Gif durgunluk hissini verebilmek için özellikle bir anda takılı bırakılmış olmalı. Ayrıca belli ki televizyon ekranına bakıyorlar; bu husus da bu açıdan belli bir mesaj içeriyor. Sadece birinin göz kırpıyor olması durumu daha da garipleştirmiş tabiî. Öte yandan, özellikle televizyonu çok dikkatli seyredenler için "göz kırpmadan izliyor" tabiri de kullanabiliyoruz.
İş ve ev işlerinden arta kalan zaman olursa televizyon veya bilgisayar başında saatler geçirildiği bir gerçek. "Yerli dizilerin yersiz uzun" oluşu da son zamanlarda bu durumda etken. Her devir ve her muhit kendi insan tipini yaratıyor diyebiliriz; modern çağ da bu çeşit bir insanı inşa etti. Kimileri bu modern insandan şikâyetçiyken, kimileri de gif'teki Ninja Kaplumbağalar gibi kayıtsız veya akışına bırakmış denebilir. (Elbette "tip" derken bireysel farklılıkları bir kenara koymuyorum; ancak belli açılardan insanlar birbirlerine aşırı benzeyebiliyorlar.)
Gidişattan şikâyet her kişinin kârıysa da nitelikli bir farkındalık ve bu farkındalığın sevkiyle harekete geçmek birçoğunun kârı olmayabiliyor. Birçokları farkındalık sahibi olsalar da durumu değiştirmek ya kimsenin işine gelmiyor ya da imkân olmuyor. Akıntının tersine yüzmek veya kürek çekmek pek mümkün değil; tutunacak sağlam bir dal olmayınca da karaya çıkmak mümkün olmuyor. Böyle bir durumda, kötü bir sonuca ulaşmamak ümidiyle yönünü akıntıya çevirmek dışında bir seçeneği kalmıyor insanın. Umursamazlık da, boş şikâyet de işe yaramıyor; ortasını bulabilmek ve tutunacak sağlam bir dalla karşılaşabilmek mümkün mü acaba?.. Mümkün olana kadar, akıntı yönünde gitmeye devam edeceğiz; hepimiz değilsek de birçoğumuz...
Bir gif'i yorumlayayım derken nereden nereye geldim
Paylaşım ve gif için tekrardan teşekkürler