Mehmet Serdar Ateş
Onursal Üye
Temiz Kalp
Mehmet Serdar ATEŞ
Bir zamanlar yeni doğan bir kuzu ilk defa diğer koyunlarla birlikte kırlara çıkmış. Büyükler “Aman ha! Sürüden ayrılma! Sürüden ayrılanı kurt kapar!” demişler. O daha çok küçükmüş. Kurdun ne olduğunu bilmiyormuş. İlk defa kırlara çıkan kınalı kuzu çok mutluymuş. Baharın güzelliği karşısında kendini kaybetmiş. Sevinçle bir oraya bir buraya koşuyormuş. Diğerleri tecrübeli olduklarından onun kadar hareketli ve kontrolsüz değillermiş. Kınalı kuzu bir ağaç dallarında şakıyan kuşlara, bir rengârenk uçuşan kelebeklere bakıyormuş. Tazecik mis gibi kokan otlardan doya doya yemiş. Kelebekler gibi özgür olmak, bir o dala bir bu dala konmak istemiş.
Hayaller kurmaya başlamış. Tabiatın güzelliği onu mest etmiş. Sürüden çok uzaklaştığının farkına bile varmamış. Derken otlakların bittiği kayalık bir yere gelmiş. Kayaların en uç noktasına geldiğinde buranın bir uçurum olduğunu görmüş. Aşağıya bakmaya korkmuş. “Aşağı düşersem paramparça olurum.” diye düşünmüş. Geri dönmek istediğinde karşısına kocaman bir kurt çıkıvermiş. Çok ürkütücü ve korkunç bir şekilde kuzuya bakıyormuş. Kurt, “Hey küçük! Sana sürüden ayrılma! Yoksa kurt kapar, demediler mi?” diye sormuş. Kınalı kuzu, “Siz kurt musunuz?” diye sormuş. Kurt, “Evet!” Kınalı Kuzu, “Siz bana ne yapacaksınız?” Kurt, “Seni lezzetle yiyeceğim.” demiş ve ani bir hamle ile kuzuya saldırmış. Kuzu korkudan ani bir sıçrayış ile yana doğru kaçmış. Kurt bu hamle karşısında hazırlıksız yakalanıp uçurumdan aşağı uçmuş. Uçurumdan aşağı düşerken, dallara ve kayalara çarparak aşağıdaki bir düz bir alana düşmüş. Acı ile inlemeye başlamış. Kınalı kuzu korku ile buradan kaçmış. Ancak yaralı kurdun acı ile inleme sesi kulağından hiç gitmiyormuş. Bir süre olduğu yerde durmuş.
Sonra “Bu hayvanı bu şekilde bırakamam. Yardım etmeliyim. Ancak beni yine de yiyebilir.” diye düşünmüş. Yardım edip etmemekte kararsızmış. Zira çok korkuyormuş. En sonunda ona yardım etmeye karar vermiş. Düzgün bir yol bulan kuzu kurdun yanına inmiş. Kurt acılar içerisinde kıvranıyormuş. Karşısında kuzuyu görünce çok şaşırmış. Kuzuya; “Benden korkmuyor musun? Oysaki her koyun, benden çok korkar.” demiş. Kuzu, “Her ne kadar sizden korksam da sizi bu halde bırakamam.” diyerek kurdun ayağını kayadan kurtarmış. Neyse ki ayağında çok fazla bir şey yokmuş. Sağlığı gayet iyi imiş. Kurt kuzunun bu cesaretine ve iyiliğine karşılık kuzuyu köyüne kadar götürmüş. Ve “Temiz kalplilik adına sen bana büyük bir iyilik dersi verdin. Karnım çok aç. Ancak sana zarar veremem. Haydi, evine git. Ancak bir daha sürüden ayrılma! Yoksa seni başka kurt kapar.” demiş.
Kaynak :
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.