Titian (1488-1576)
Yüksek Rönesans’ın temsilcisi ve Venedik Okulu’nun en büyük ustasıdır. 9 yaşındayken Venedik’te Sebastiano Zuccato’nun atölyesine çırak olarak girdi. Daha sonra ustası tarafından Gentile Bellini’nin yanına verildi.1513’te Venedik’te kendi atölyesini kurdu. 1516’da Giovanni Bellini’nin ölümünden sonra Venedik’in en büyük ressamı durumuna geldi. Santa Maria Gloriosa dei Frari Kilisesi için yaptığı Meryem’in Göğe Yükselmesi adlı resimden sonra karşılayamayacağı kadar çok sipariş almaya başladı. 1519-1526 arasında Venedik’in çeşitli kiliseleri için resimler yaptı.
İlki 1530, ikincisi de 1532-1533 yıllarında resim yapmak üzere Roma-Germen İmparatoru XV. Charles (Charles Quint) tarafından iki kez Bologna’ya çağrıldı, 1533’te İmparatorluğun resmi ressamlığına getirildi. 1540 papa III. Paulus’un çağrısı üzerine gittiği Roma’da görkemli bir biçimde ağırlandı. Papalığa hizmetleri nedeniyle Roma vatandaşlığına alındı. 1548’de çağrıldığı Augsburg’da XV. Charles’in ve oğlunun, gelecekteki İspanya Kralı II. Felipe’nin, Saksonya Elektörü Johann Friedrich’in ve çevrelerindeki soyluların portrelerini yaptı.1550'den sonra bir daha Venedik’ten ayrılmadı. 1576 yılında bir veba salgını sırasında öldü.Titian sanatındaki gelişme üç döneme ayrılır. Çıraklık dönemi, ustası Giorgione’in etkisi altındadır. Bu etki öylesine güçlüdür ki, uzmanlar Giorgione’in son dönem ürünleri ile Titian’ın başlangıç yapıtlarının hangisine ait olduğunu kesinlikle anlayabilmiş değildir. Yaklaşık olarak 1520-1545 arasını kapsayan ikinci döneminde Titian, başlangıçtaki üslubunun özelliklerini daha da belirginleştirmiştir. Dinsel yapıtlarındaki figürlerin ruhsallığı, mitolojik yapıtlarındaki figürlerinin ise duyumsallığı artmıştır. Rengi, zaman zaman tek bir rengin çeşitlenmesine dayanan bir tekdüzelik içinde kulanmış, ama bu onun yoğun bir renkçilik anlayışı geliştirmesini engellememiştir. Titian’ın olgunluk dönemi üslubu, ruhsallık boyutunun giderek daha özgürce bir anlatıma dönüşmesiyle belirginlik kazanır. Üslubu yaşadığı çağda, Tintoretto dışında hiçbir ressam tarafından anlaşılmamıştır.
Ünlü Alman şairi ve fikir adamı Goethe, Titian’ın son resimleri için şöyle demiştir:
“Sanatçı gençlik çağlarında taştan daha sağlam olarak inşa ettiği eserlerini son yıllarında sadece birer sembol halinde çizdi. Yani önceleri bir kadife kumaşı en ince ayrıntılarına kadar işlerken, sonradan aynı kadifeyi sadece fikir olarak vermekle yetindi.”
Yüksek Rönesans’ın temsilcisi ve Venedik Okulu’nun en büyük ustasıdır. 9 yaşındayken Venedik’te Sebastiano Zuccato’nun atölyesine çırak olarak girdi. Daha sonra ustası tarafından Gentile Bellini’nin yanına verildi.1513’te Venedik’te kendi atölyesini kurdu. 1516’da Giovanni Bellini’nin ölümünden sonra Venedik’in en büyük ressamı durumuna geldi. Santa Maria Gloriosa dei Frari Kilisesi için yaptığı Meryem’in Göğe Yükselmesi adlı resimden sonra karşılayamayacağı kadar çok sipariş almaya başladı. 1519-1526 arasında Venedik’in çeşitli kiliseleri için resimler yaptı.
İlki 1530, ikincisi de 1532-1533 yıllarında resim yapmak üzere Roma-Germen İmparatoru XV. Charles (Charles Quint) tarafından iki kez Bologna’ya çağrıldı, 1533’te İmparatorluğun resmi ressamlığına getirildi. 1540 papa III. Paulus’un çağrısı üzerine gittiği Roma’da görkemli bir biçimde ağırlandı. Papalığa hizmetleri nedeniyle Roma vatandaşlığına alındı. 1548’de çağrıldığı Augsburg’da XV. Charles’in ve oğlunun, gelecekteki İspanya Kralı II. Felipe’nin, Saksonya Elektörü Johann Friedrich’in ve çevrelerindeki soyluların portrelerini yaptı.1550'den sonra bir daha Venedik’ten ayrılmadı. 1576 yılında bir veba salgını sırasında öldü.Titian sanatındaki gelişme üç döneme ayrılır. Çıraklık dönemi, ustası Giorgione’in etkisi altındadır. Bu etki öylesine güçlüdür ki, uzmanlar Giorgione’in son dönem ürünleri ile Titian’ın başlangıç yapıtlarının hangisine ait olduğunu kesinlikle anlayabilmiş değildir. Yaklaşık olarak 1520-1545 arasını kapsayan ikinci döneminde Titian, başlangıçtaki üslubunun özelliklerini daha da belirginleştirmiştir. Dinsel yapıtlarındaki figürlerin ruhsallığı, mitolojik yapıtlarındaki figürlerinin ise duyumsallığı artmıştır. Rengi, zaman zaman tek bir rengin çeşitlenmesine dayanan bir tekdüzelik içinde kulanmış, ama bu onun yoğun bir renkçilik anlayışı geliştirmesini engellememiştir. Titian’ın olgunluk dönemi üslubu, ruhsallık boyutunun giderek daha özgürce bir anlatıma dönüşmesiyle belirginlik kazanır. Üslubu yaşadığı çağda, Tintoretto dışında hiçbir ressam tarafından anlaşılmamıştır.
Ünlü Alman şairi ve fikir adamı Goethe, Titian’ın son resimleri için şöyle demiştir:
“Sanatçı gençlik çağlarında taştan daha sağlam olarak inşa ettiği eserlerini son yıllarında sadece birer sembol halinde çizdi. Yani önceleri bir kadife kumaşı en ince ayrıntılarına kadar işlerken, sonradan aynı kadifeyi sadece fikir olarak vermekle yetindi.”
