The SAD SACK
Disney'den ayrılan bir animatör ve beysbol oyuncusu olan George Baker'ın yarattığı Sad Sack, ilk kez Amerikan ordusu bünyesinde haftada bir yayınlanan Yank dergisinin sayfalarında, 1942'de boy göstermiştir. Baker'ın tanımına göre Sack, "Aslolan gerçeklerden çok, kendi zihnindeki gerçekler çerçevesinde yaşayan sıradan bir askerdi ve askerlerin psikolojisini yansıtmaktaydı: Kayıtsız, yorgun, aciz ve yıpranmış." biridir.
Little Man'in klasik bir varyasyonu olan Sad Sack, savaş sonrasında ortaya çıkan en popüler çizgiroman kahramanlarından birisidir ve Yank'ın diğer yıldızı Private Breger'ı (sonradan ismi G.I. Joe olarak değiştirilmiştir) bile gölgede bırakmıştır. Sad Sack, daima bant formatında basılmış ve yazısız şekilde yayınlanmıştır. Yank'da yayınlandığı üç buçuk yıl boyunca Sad Sack, sürmekte olan ikinci Dünya Savaşı'nın hemen hemen bütün cephelerinde boy göstermiştir.
Sad Sack'den bir kare.
Sack'in başından belalar hiçbir zaman eksik olmamıştır. Ona sorun çıkaranların başında da genellikle başçavuşlandır, ancak tıpkı Happy Hooligan veya Charlie Chaplin, Robert Bencley ve diğerlerinde olduğu gibi onun dertleri de, mücadelesi de aslında sadece etrafını çevirmiş olan zalim dünya koşulları içerisinde varolabilme çabasından ibarettir. Yine de sanki bütün dünya Sack'a karşı cephe almış gibidir; hiçbir zaman sevdiği kızı elde edememiş, kurallar ve yönetmelikler hep isteklerine set çekmiş, üstleri daima onu kullanmıştır. Klasik komik adam geleneğine bağlı kalarak tasarlanmış olan Sad Sack vasıtasıyla, sade vatandaşın çaresizliği anlatılmak istenmişse de, Sack sonunda hedef kitlenin de küçümrseyerek baktığı bir karakter olup çıkmıştır. ,Tüm bu getirilerle, beraber Sad Sack muazzam bir popülariteye ulaşmıştır.
Üstelik -bazı çizgi kahramanlann başına geldiği gibi- savaş sonrası imzalanan ateşkesle unutulup gitmeyecek kadar ünlü olmuştur. Burnu her zaman iyi koku alan John Wheeler, savaşın sonlarına doğru, en iyi Sad Sack bantlarının Bell Grubu tarafından Amerika'daki gazetelerde tekrar yayınlanması işini organize etmiştir. Böylece savaş sonrası ilk Sad Sack bantı 5 Mayıs 1946'da Bell'in dağıtımını yaptığı bir Pazar sayfasında yayınlanmıştır. Ancak Sack, sivil hayatta sudan çıkmış bir balık gibidir. Hem bu yüzden ve hem de Bell Grubunun geleneksel hale gelen zayıf promasyonu nedeniyle Pazar sayfasının satışlarının giderek düşmesi sonucunda Sad Sack 1950'lerin başlarında tamamen yayından kaldırılmıştır.
Bununla beraber, üniformalı Sad Sack güle oynaya hayatın eziyetlerini çekmeye devam etmiştir. Sad Sack'in orijinal kadrosundaki homurdayan çavuşun ve devamlı değişen yüzlerin yanına bu kez bir General, K-9 Muttssy ve çirkin Sadie Sack da seriye sırayla eklenmiştir. Bunlar ve daha birçok karakter Harvey Grubu'ndan çıkan çok çeşitli maceralarda boy göstermiştir. Son dönemlerinde Joe Dennett'in de dahil olduğu birçok çizer, bu 'comic book'larda çalışmış, ancak serinin kapak çizimlerini 1975 yılındaki ölümüne kadar Baker'ın bizzat kendisi üstlenmiştir.
Baker, mükemmel bir çizgiroman stiline sahiptir. Çizgilerinde savaş sonrası dönemin çok gözde olan sevimlilik öğesini zaten taşımasına rağmen Walt Disney ekolünden aldığı eğitim de epey işine yaramıştır. Çizimleri birçok hareket, zengin ifadeler ve çok sade espriler içermektedir. Baker, karelerindeki kamera açılarını da değişik işlemiştir- görünümler daima hafifçe yukarıda çizilmiştir. Bunun yanı sıra klasik çizgiroman öğelerini de bol bol kullanmıştır: boncuk boncuk terler, acı semboleri, kızgınlık, toz bulutlan gibi... Banttaki hemen hemen herkes göbeklidir, bütün pantalon dizleri abartılı bir şekilde torbalaşmış ve ayaklar da -Zim isimli çizgiromandan sonra- en koca ayaklardır. Sonuçta Sad Sac'in maceraları hep o bildik ve uygun 'slapstick' tarzında sunulmuştur.
Disney'den ayrılan bir animatör ve beysbol oyuncusu olan George Baker'ın yarattığı Sad Sack, ilk kez Amerikan ordusu bünyesinde haftada bir yayınlanan Yank dergisinin sayfalarında, 1942'de boy göstermiştir. Baker'ın tanımına göre Sack, "Aslolan gerçeklerden çok, kendi zihnindeki gerçekler çerçevesinde yaşayan sıradan bir askerdi ve askerlerin psikolojisini yansıtmaktaydı: Kayıtsız, yorgun, aciz ve yıpranmış." biridir.
Little Man'in klasik bir varyasyonu olan Sad Sack, savaş sonrasında ortaya çıkan en popüler çizgiroman kahramanlarından birisidir ve Yank'ın diğer yıldızı Private Breger'ı (sonradan ismi G.I. Joe olarak değiştirilmiştir) bile gölgede bırakmıştır. Sad Sack, daima bant formatında basılmış ve yazısız şekilde yayınlanmıştır. Yank'da yayınlandığı üç buçuk yıl boyunca Sad Sack, sürmekte olan ikinci Dünya Savaşı'nın hemen hemen bütün cephelerinde boy göstermiştir.
Sad Sack'den bir kare.
Sack'in başından belalar hiçbir zaman eksik olmamıştır. Ona sorun çıkaranların başında da genellikle başçavuşlandır, ancak tıpkı Happy Hooligan veya Charlie Chaplin, Robert Bencley ve diğerlerinde olduğu gibi onun dertleri de, mücadelesi de aslında sadece etrafını çevirmiş olan zalim dünya koşulları içerisinde varolabilme çabasından ibarettir. Yine de sanki bütün dünya Sack'a karşı cephe almış gibidir; hiçbir zaman sevdiği kızı elde edememiş, kurallar ve yönetmelikler hep isteklerine set çekmiş, üstleri daima onu kullanmıştır. Klasik komik adam geleneğine bağlı kalarak tasarlanmış olan Sad Sack vasıtasıyla, sade vatandaşın çaresizliği anlatılmak istenmişse de, Sack sonunda hedef kitlenin de küçümrseyerek baktığı bir karakter olup çıkmıştır. ,Tüm bu getirilerle, beraber Sad Sack muazzam bir popülariteye ulaşmıştır.
Üstelik -bazı çizgi kahramanlann başına geldiği gibi- savaş sonrası imzalanan ateşkesle unutulup gitmeyecek kadar ünlü olmuştur. Burnu her zaman iyi koku alan John Wheeler, savaşın sonlarına doğru, en iyi Sad Sack bantlarının Bell Grubu tarafından Amerika'daki gazetelerde tekrar yayınlanması işini organize etmiştir. Böylece savaş sonrası ilk Sad Sack bantı 5 Mayıs 1946'da Bell'in dağıtımını yaptığı bir Pazar sayfasında yayınlanmıştır. Ancak Sack, sivil hayatta sudan çıkmış bir balık gibidir. Hem bu yüzden ve hem de Bell Grubunun geleneksel hale gelen zayıf promasyonu nedeniyle Pazar sayfasının satışlarının giderek düşmesi sonucunda Sad Sack 1950'lerin başlarında tamamen yayından kaldırılmıştır.
Bununla beraber, üniformalı Sad Sack güle oynaya hayatın eziyetlerini çekmeye devam etmiştir. Sad Sack'in orijinal kadrosundaki homurdayan çavuşun ve devamlı değişen yüzlerin yanına bu kez bir General, K-9 Muttssy ve çirkin Sadie Sack da seriye sırayla eklenmiştir. Bunlar ve daha birçok karakter Harvey Grubu'ndan çıkan çok çeşitli maceralarda boy göstermiştir. Son dönemlerinde Joe Dennett'in de dahil olduğu birçok çizer, bu 'comic book'larda çalışmış, ancak serinin kapak çizimlerini 1975 yılındaki ölümüne kadar Baker'ın bizzat kendisi üstlenmiştir.
Baker, mükemmel bir çizgiroman stiline sahiptir. Çizgilerinde savaş sonrası dönemin çok gözde olan sevimlilik öğesini zaten taşımasına rağmen Walt Disney ekolünden aldığı eğitim de epey işine yaramıştır. Çizimleri birçok hareket, zengin ifadeler ve çok sade espriler içermektedir. Baker, karelerindeki kamera açılarını da değişik işlemiştir- görünümler daima hafifçe yukarıda çizilmiştir. Bunun yanı sıra klasik çizgiroman öğelerini de bol bol kullanmıştır: boncuk boncuk terler, acı semboleri, kızgınlık, toz bulutlan gibi... Banttaki hemen hemen herkes göbeklidir, bütün pantalon dizleri abartılı bir şekilde torbalaşmış ve ayaklar da -Zim isimli çizgiromandan sonra- en koca ayaklardır. Sonuçta Sad Sac'in maceraları hep o bildik ve uygun 'slapstick' tarzında sunulmuştur.