Türkoğlu İlçesi

[Colinmccay]

Coğrafyası

Türkoğlu Akdeniz Bölgesi’nin doğusunda yer almaktadır. Yönetim bakımından Kahramanmaraş’a bağlıdır. İlçe merkezinin il merkezine uzaklığı 22 km.dir. İlçe Akdeniz’den yaklaşık 100km içerde yer almaktadır. Türkoğlu’nun matematiksel koordinatları 37 24 kuzey enlemi ile 36 51 doğu boylamındadır. Türkoğlu’nun güneyinde Nurdağı, batısında Bahçe ve Düziçi ilçeleri, kuzeybatısında Andırın ilçesi, doğusunda Pazarcık, kuzeyinde ise Kahramanmaraş yer almaktadır

Yeryüzü Şekilleri

Yüzölçümü 705 km2 dir. Denizden yüksekliği ortalama 500 metredir. Türkoğlu’nun batısında fazla yüksek olmayan dağlar ve yaylalık alanlar yer almaktadır. Kuzeybatısında Kemalim Dağları, Güneybatısında ise Toros Dağları’nın devamı olan Nurdağı ile çevrilidir. Türkoğlu Nur Dağları’nın doğusundaki uzantısı olan İmalı Dağı’nın doğu eteklerinde kurulmuştur. Türkoğlu’nda iki önemli ova bulunmaktadır. Bunlardan ilki ilçenin üzerinde kurulu bulunduğu Türkoğlu Ovası’dır. Türkoğlu Ovası ilçenin doğusunda kuzey güney doğrultusunda uzanmaktadır. Diğer önemli ovası ise Türkoğlu’nun güneyindeki Sağlık (Gavur Gölü) Ovasıdır. İlçenin en önemli akarsuyu ilçe sınırları içinden geçen Aksu Nehri’dir. Diğer önemli akarsuyu İmalı Deresi’dir. İmalı Deresi üzerinde Kızıleniş Göleti sulama amaçlı yapılmış olup halen kullanılmaktadır. İmalı Deresi Türkoğlu’nun merkezinden geçerek Aksu Nehri’ne ulaşmaktadır.

​

Gavur Gölü(Sağlık Ovası)

İlçe arazisi yakın zamanlara kadar Gavur Gölü diye anılmış, günümüzde ise Sağlık Ovası olarak adlandırılmıştır. Ovanın deniz seviyesinden yüksekliği 480 metredir. Ovanın uzunluğu 30 km.dir. Genişliği 8-10 km.dir.

Gavur Gölü ilçenin güneyinde bulunur ve geçmişte de günümüzde de önemli bir sulak alandır.
Gavur Gölü Hatay’daki Amik Gölü ile birlikte Afrika’daki Victoria Gölü’ne kadar uzanan çöküntü hendeğinin kuzey ucunu oluşturur. Ovanın tabanı milyonlarca yıllık bitki ve hayvan fosilleri ile doludur.
1950’li yıllardan itibaren sıtma ile mücadele ve tarım alanı elde etmek için kurutulmaya başlanmıştır. Açılan büyük kanallarla göl suyu Aksu Nehri ve Ceyhan nehrine bağlanmıştır. Kurutma faaliyetleri 1966 yılında tamamlanmış ve 7125 hektar alan kurutularak tarım arazisine dönüştürülmüştür.
Balıkçılık ve saz kesimi açısından zengin bir alandır. Göl içerisinde balık, yılan, kurbağa ve mikroorganizmaların çokça bulunması birçok kuş türünü göçleri esnasında konaklamak için burayı tercih etmesine sebep olmuştur.

Ocak 1968’de 900.000, Ocak 1969’da 101.000 kuş sayılmıştır. Ülkemizde yaşayan 450 kuş türünden 239’u burada devamlı bulunmaktadır.

Türkoğlu ilçemizin tanınmış simalarından işadamı Kemal Güçlü’nün anlatımıyla Gavur Gölü’nün eski hali:
“Ben Türkoğlu ilçesinin İstasyon mahallesinde oturuyorum. Şu anda yaşın 70 civarında. Yani 8 yaşımdan beri Gölü iyi tanırım. O zamanlar istasyon mahallesi,Gavur Gölü içerisinde sayılırdı. Almanlar demiryolu yaparlarken şimdiki Demir Köprünün altından Gavur Gölü suları akardı. Göl yağış ve taşkınlarla daha da büyür, adeta deniz gibi olurdu. Onun içinde büyük ve küçük deniz diye adlandırılan çok özel bölümleri vardı. Kamışlık ve otluk yerleri çoktu. Ormanları da çoktu. Semer otları buradan elde edilir,Afyon’a kadar gönderirdi.Gavur Gölü vahşi görüntüsü yanında bir kuş cenneti idi. En büyük özelliği buradan kaynaklanıyordu. Dünya’nın bütün kuş türleri buraya gelir desem mübalağa etmemiş olurum. Belki yüzün üzerinde ördek çeşidi vardı. Göçmen kuşları sürüler halinde gelir, gökyüzü görünmez olurdu. Burası aynı zamanda pek çok güzel kuşun merkezi idi. Bizim evin önü Göldü. Ilıman bir iklime sahip olduğu için balıklar üremek için bu suyu tercih edelerdi. 10 ile 20 kg gelen yayın balıkları var idi.

Göçebe kuşlar hep burayı tercih ederlerdi. Diğer göllerde don olayı olduğu ve Gavur gölünde pek don olayı görülmediği Amik Gölü kuşları bile buraya konardı. Zaten ördekler yüzerek gölü dondurmazlardı.Gölde çok sayıda yaban domuzu da vardı. Hatta bir zamanlar Manisa’da bulunan Kazaklar geldi. Bunları satın aldılar. Hatta başka bir zaman Kazaklar av malzemesi ile geldiler tonlarca balık yakaladılar. Vagonlara bir kat buz bir kat balık istif yaparak Arabistan ve İsrail’e gönderdiler. O zamanlar soğutucu araçlar yoktu Türkoğlu tren istasyonunda balık kokusundan durulmazdı.

GAVUR GÖLÜ, Kıta Ölçeğindeki Ölü Deniz Fayı, Türkiye sınırları içine girdikten sonra Antakya- Kahramanmaraş arasında 180 Km. uzunluğunda ve 3-30 km genişliğinde bir çöküntü alanı oluşturur. Bu çöküntü alanı üzerinde meydana gelen tektonik çökmeler ve akarsu kapmaları sonucunda bir çok göl ve bataklık oluşmuştur. Bu gün sadece kalıntılarının bulunduğu bu göllerden biri de GAVUR GÖLÜ BATAKLIĞI dır. Kahramanmaraş İli Türkoğlu İlçesinin güneyinde bulunan Gavur Gölü (sağlık ovası) geçmişte Türkiye'nin ve bölgenin en önemli sulak alanlarından idi. Orta Afrika'dan Viktorya Gölünden Başlayıp Kuzeye Doğru devam eden Nil Vadisi, Lut Gölü ile Kahramanmaraş'ın kuzeyindeki Ahır Dağında son bulan dünyanın en büyük çöküntü alanlarından birisi olan Rift Vadisinin en kuzey ucunu teşkil eder. Tabanı turba denilen kömürleşmeye yüz tutmuş milyonlarca yıllık bitki, hayvan vs. fosilleri ile doludur. Denizden yüksekliği 475-650 metre arasında değişen Gavur Gölünün etrafı yüksek dağlarla çevrilidir. Yamaç arazileri dağların eteklerinde Ovayla birleştikleri düz alanlara kadar %2-10 arasında bir eğim göstererek inerler. Taban araziler çoğunluğu oluşturmakta olup az eğimli ve düz arazilerdir. Bu alanlarda eğim % 0-2 arasındadır. Taban arazilerinin eğimi organik topraklı kesime doğru azalır ve düze yaklaşır. Eski Göl alanı ve çevresinde ki organik toprak içeren arazilerde kurutma işleminin başlamasından itibaren bu güne dek yer yer yanmalar olmuş, yanan alanlarda oluşan kül yığınları sıkışarak çökmüş ve arazilerin yüzey kot'u büyük ölçüde düşmüştür. Yanma olaylarının dışında kalan alanlar da ise suyunu kaybeden toprak setleşerek çöken arazilerin yüzeyinde birikimler oluşturmuş ve organik tezek yığınlarını meydana getirmiştir. Sağlık (Gavur) ovasının evveliyatının göl olduğu, mevcut drenaj şebekesiyle kurutulduğu bilinmektedir. Gerçekte Ovanın topoğrafyası çanak şeklinde olup çevresindeki geniş yağış havzalarından gelen çok sayıda akarsu ve yamaç sularının etkisiyle göllenmeye açıktır. 1950 li yıllardan itibaren sıtma ile mücadele ve tarım alanı elde etmek amacıyla kurutulmaya başlanmış, açılan büyük kanallarla kuzeyde bulunan aksu çayı ile Ceyhan Nehrine bağlanmıştır. Kurutma faaliyetleri 1966 yıllarında tamamlanmış olup yaklaşık 7125 hektar alan kurutulmuş, 275 hektarlık bir kısımda da kurutma çalışmaları devam etmektedir. Göl içinde balık, yılan, kurbağa ve mikroorganizmalar burada konaklayan tür sayısı açısından büyük zenginliktir. Sahada Ocak 1968 de 900.000 Ocak 1969 da 101.000 kuş sayılmıştır. Göç yolu olmasının yanında ülkemizde yaşayan 450 kuş türünden 239 burada devamlı bulunmaktadır. Şartların iyileşmesi durumunda bu sayı 300 geçecektir Yüzyıllardır süre gelen kara avcılığı, balıkçılık, saz kesimi, turba nakledilmesi ve kurutma faaliyetleri sonunda aşırı tahrip görmekle beraber orta Avrupa- Balkanlar- İstanbul Boğazı-İç Anadolu ve Ural Dağları- Kafkaslar-Doğu Anadolu gibi çok önemli iki kuş göç yolu üzerinde olması dolayısıyla göl taşıdığı önemi hiç kaybetmemiştir. Hatta Amik Gölünün kurutulmasıyla güneye inen kafileler için Türkiye içindeki son dinlenme ve beslenme yeri olarak özelliği daha da artmıştır. Geçmişte var olan ve çevre ekosistemi açısından çok büyük öneme sahip Gavur Gölünün tekrar sulak alan olarak coğrafyada yer alması gerekmektedir. Kuş göç yolu üzerinde bulunan Amik Ovasındaki bataklık ve sulak alanların kurutulmasıyla bu yol üzerindeki göç eden kuşların dinlenme barınma ve beslenme ihtiyacını karşılayabilecekleri en yakın sulak alan Kayseri İli sınırlarında bulunan Sultan Sazlığıdır. Mesafenin uzak olması kuşların zarar görmesine neden olmaktadır. Alan üzerindeki ekosistemin korunmasıyla, yörenin turizm merkezi haline getirilmesi sağlanmalıdır.


Tarihçe

Türkoğlu’nun tarihi pek eski değildir. Yaklaşık 160 yıllık bir geçmişi vardır. Türkoğlu’nun ilk sakinleri Oğuzların Avşar boyuna mensub Tecirli aşiretidir. Tecirli aşireti Tombak, Nadir, Ericek köyleri ile Çukurova arasında göçebe bir hayat yaşıyorlardı.Tecirlilerin bu göçebe yaşamları geliş ve gidişlerde çevreye zarar verince, çevre sakinlerinin şikayetleri artar. Osmanlı Devleti Tecirlileri zorunlu iskana tabi tutmuştur.Derviş Paşa bu işe görevlendirildi.Uzun uğraşlar sonucunda Tecirliler bulundukları yere zorla yerleştirildiler. Bir bölümü de bugünkü ilçe merkezine yerleştirildiler. Hala bu döneme ait yapılar mevcuttur. Genel olarak bu yerler Cumhuriyet mahallesindedir.

İlçemizin eski adı “ELOĞLU”dur.Eloğlu ismi verilmesinin çeşitli rivayetleri vardır.Bunlar;
a)Buraya sonradan geldikleri için çevre sakinleri yabancı anlamında”ELOĞLU” denilmiştir.
b)El kelimesinin devlet anlamıda vardır.Devlet zoruyla yerleştirildiklerinden dolayı “ELOĞLU'NUN” devletoğlu anlamı da vardır.(El=Devlet)
c) Bu çevreye Maraş yöresinden bir genç, kız kaçırır bugünkü ilçe merkezinin alt kısmına saklanırlar.Burası bataklık olduğundan sivrisinekler çok fazladır,bir süre sonra azıkları biter.Genç , Maraş’a azık almaya gider.Bu gidiş ve dönüş uzun sürer.Bu kıza sivrisinekler çok zarar verirler,kız ağlayarak; “Eloğlu'na güven olmaz mı?”diyerek haykyımasından dolayı , bu olayın geçmiş olduğu yere”Eloğlu” denilmiştir.

Eloğlu Mondros Ateşkes Antlaşması'ndan sonra Fransız işgaline uğrayan Maraş ile aynı güzergahta olduğundan zaman zaman işgale ve mezalime uğramıştır. Toplu katliamlara maruz kalmışlardır.Ermeniler Fransızlara rehberlik yapmıştır.

Eloğlu bir ara bu mezalimlerden dolayı boşaltılmıştır.Bu sırada Fransızlar merkez Ulu camii'nde ikame etmişlerdir. Eloğlu son olarak 11 Şubat 1920 tarihinden sonra Fransızlar Maraş’tan çekilirken mezalime uğramıştır.Fransızlar çevre çeteleri ile beraber bu bölgeden uzaklaştırılmıştır.(Pusular-Gece baskınları). 12 Şubat 1920 Tarihinde Fransızlar bu bölgeden İslahiye doğrultusunda tamamen ayrılmışlardır.

Eloğlu 1944 yılına kadar köy statüsünde kalmış, 1944 yılında nahiye olmuştur.11 Şubat 1960 tarihinde dönemin başbakanı Adnan MENDERES burayı ziyaret eder, buranın ilçe , adının da Türkoğlu olmasına karar verir.20 Nisan 1960 tarihli 7033 sayılı yasa ile Kahramanmaraş ilinin 6.ilçesi olur.


Eğitim Ve Öğretim

İlçemizde eğitim tarihi eski değildir.1944 yılında ilçe merkezine Yatılı Bölge okulu olarak yapılan Namık Kemal İlköğretim okulunda ilk defa eğitime başlanmış daha sonra 1950 yılından itibaren köylerimize devlet tarafından okul açılması yaygınlaştırılmıştır. 1994 yılına gelindiğinde okulsuz köy ve mezra kalmamıştır.

İlçe merkezine 1966 yılında açılan ortaokulla birlikte aynı bina içinde 1975 yılında lise açılarak eğitim öğretime başlanmıştır.1989-1990 eğitim öğretim döneminde Beyoğlu Kasabasına lise açılarak eğitim ve öğretime başlanmıştır..1995-1996 öğretim yılında Beyoğlu-Şekeroba Kasabaları arasına yapılan Çok Proğramlı Turgut Reis Lisesi kendi binasında eğitim öğretime devam edilmektedir.1993-1994 eğitim öğretim yılında Kahramanmaraş İmam-Hatip lisesinin bir şubesi olarak açılan İmam-Hatip lisesi 13/12/1995 tarihinde müstakil liseye dönüştürülmüş ve eğitim öğretime devam edilmektedir. Yeşilyöre çok proğramlı lisesi 1996-1997 Eğitim-Öğretim yılında açılmış olmasına rağmen henüz kendi binası yoktur. İlçemiz Türkoğlu Lisesi bünyesindeki Süper Lise Eğitim öğretime devam edilmektedir.

1997-1998 Eğitim öğretim yılında tüm ilköğretim ve ortaokullarımızda 8 yıllık kesintisiz eğitime geçilmiştir. ikinci kademesi olan İlköğretim okulu sayımız 19 olmuştur

1996-1997 yılında eğitime başlayan Anadolu lisesi 2001-2002 Eğitim öğretim yılında ilk mezununu vermiş olup yeni binası 2001 yılında hizmete açılmıştır.

İlçemiz Milli Eğitim Müdürlüğü Hizmet Binası ile 300 kişilik İlköğretim öğrenci pansiyonu tamamlanarak 2002 yılı şubat ayında hizmete açılmıştır. Milli Eğitim Hizmet binası Öğretmenevi olarak ta hizmet vermektedir.

İlçemiz,Merkez, Kasaba ve köylerinde toplam 52 ilköğretim okulu bu okullarda 269 derslik liselerde 59 derslik bulunmaktadır.15 Taşınan okulda 336 öğrenci taşınmaktadır.

Eğitim öğretim hizmetleri liselerde 117, İlköğretim okullarında 135 olmak üzere toplam 252 branş öğretmeni, 7'si anasınıfı olmak üzere 301 sınıf öğretmeni, 2 teknisyen, 7 memur 39 hizmetli, ile toplam 669 personel ile yürütülmektedir.

Liselerde 2031 ,ilköğretim okullarında 10.603,anasınıflarında 502 olmak üzere toplam 13.136 öğrenci eğitim görmektedir. İlçemizde yüksek öğretim bulunmamaktadır. İlçemizde iki matbaa hizmet vermektedir. Türkoğlu'nun sesi adlı haftalık bir gazete yayınlanmaktadır.

Ayrıca orman içi ve kırsal kesimde kasaba ve köylerimizin kalkınması amacıyla 10 halı kursu, 8 giyim kursu, 9 makine nakışı kursu, 2 kumaş boyama kursu, 4Bilgisayar Kursu, 2 Halkoyunları Kursu, 2 güreş kursu, 4 okuma-Yazma kursu, 2 Yabancı Dil (ing) kursu, 1 yorgancılmık kursu, 1 arıcılık kursu açılmak suretiyle işsiz ve mevsimlik tarım işçiliğinde çalışan hanımlara istihdam alanı sağlanmıştır. Toplam 45 adet kursumuzda 718 kursiyer faaliyet göstermektedir. Maddi değerler, günün şartlarına göre değişiklik göstermektedir. Kurslarda çalışan kursiyerler ürettikleri elişlerini piyasada satarak aile ve ülke ekonomisine katkıda bulunmuşlardır.

Ayrıca halkın günlük yaşamında önemli bir yeri olan 4 adet Bilgisayar Kursu, 1 yabancı dil Kursu , 2 adet Halk Oyunları Kursu düzenlenmiş bu kurslarda toplam 184 kişi eğitimden geçirilmiştir.

2000 yılı Genel Nüfus Sayımı verilerine göre İlçemizdeki Okur-Yazarlık ve eğitim durumu (% olarak) Okuma Yazma bilmeyen % 13. Bilen Fakat okula gitmeyen % 7.49 İlkokul % 43.86 Ortaokul % 7.31, Lise % 9.49, Yüksek okul % 5.26 dır. Okuryazarlık oranı % 87 dir.

Ekonomik Yapı

İlçemizin ekonomik yapısı eskiden beri tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Son yıllarda sanayi ve elsanatları da hızlı gelişmektedir.705 km2'yi bulan coğrafi alanın %55'ini dağlık ve engebeli, %45'ni de ovalık arazi teşkil etmektedir. Orman içi ve kırsal kesimdeki köylerimizin yeterli tarım arazileri olmadığından çoğunluğu hayvancılık yapmak üzere koyun, keçi ve sığır yetiştirerek geçimini sağlamaktadır. Son iki yıl içerisinde sebze yetiştiriciliği de gelişme göstermektedir. Halı dokumacılığı ve el sanatları da yaygınlaştırılarak genç nüfusun geçim kaynağı haline gelmiştir.

Ova köylerimizde yaşayan halkımızda tarımdan geçimini sağlamaktadır. Çiftçilerimiz, genellikle pamuk, pancar, buğday, arpa,mısır ve çeltik kırmızı biber yetiştirerek, bir kısmını bağlı olduğu birliklere ve tüccara satmaktadır

İlçemiz sınırları içerisinde özel sektör tarafından büyük yatırımlar yapılarak sanayi alanında hızlı bir gelişme görülmektedir. Bu gelişme istihdam alanlarını arttırarak,işsiz vatandaşlarımıza iş sahaları açmaktadır. Şu anda 15 iplik 4 tuğla,1 demir haddehanesi (Şu anda çalışmıyor) ,,2 beton,1 Konfeksiyon 1 Mutfak Ürünleri imalatı, 1 un imalatı, 1 boyama(kumaş), 2 tarım ürünleri alımsatımı, 1 dokuma, 1 hidrofil pamuk üretimi, 1 inşaat demiri üretimi, 1yağ ve yem üretimi,1 çiçek toprağı paketleme işlemini yapan ve diğer küçük çaplı işletmelerle beraber toplam 42 şirket faaliyetini sürdürmektedir. Bu fabrikalarda üretilen malların çoğu yurt dışına ihraç edilerek,ülke ekonomisine önemli katkıda bulunmaktadır. Orman içi ve kırsal kesimdeki kasaba ve köylerimizde istihdam alanlarını geliştirmek ve işsizliği azaltmak amacıyla halı atölyeleri yapmak ve çeşitli alanlarda kurslar açmak suretiyle dokunan halılar ve el sanatlarından elde edilen ürünler bazı şirketlere, piyasaya satılarak aile ekonomisine katkıda bulunulmaktadır. Toplam 1492 vergi mükellefi bulunmakta olup, 4 trilyon 951 milyar 649 milyon 200 bin vergi tahsilatı gerçekleştirilmiştir. Tahsilat oranı % 25'tır

İlçe nüfusunun Ekonomik faaliyetlere göre istihdamı; Tarım :% 65.6, Sanayi: % 9.8 , İnşaat % 4.1 Hizmet % 20.4 olarak tespit edilmiştir. İş gücü durumu toplam 8533 çalışabilir nüfus, işsiz 775 tir..

Nüfus

2000 Yılı genel nüfus sayımına göre ;Türkoğlu merkez nüfusu 11.918, Kasaba ve Köylerin toplam nüfusu ,49.478 olup Türkoğlu'nun genel nüfus toplamı 61.396'dur. Nüfus artış hızı şehirde %o 20.35 - köylerde %o 8.41 olup, toplam nüfus artış hızı %o 2.24 dür.Şehir nüfus artışı o/oo 20.4 dür. Km2 ye düşen kişi sayısı 104 dür. Ortalama hane halkı büyüklüğü 5.40 tır. Ana dili Türkçe'dir.

Sosyal Durum

İlçemiz merkez kasaba ve köylerinde halkın çoğunluğunun gelir seviyesinin yetersiz olması nedeniyle sosyal hayatta yeterli gelişme göstermemektedir. Yerleşim durumunda da değindiğimiz gibi köylerimizde tek ve iki katlı konutların yapıldığı,alt katı veya yanı başına ahır yaparak hayvan beslendiği görülmektedir. İlçemiz merkez ve kasabalarında halkımızın bahçeli ev sahibi olma isteğinde olduğu köylerimizde köy yerleşim planlarının yapılmamış olması nedeni ile eskiden beri gelen alışkanlık üzerine çarpık yapılanma devam etmektedir.

Gavur Gölü ilçenin güneyinde bulunur ve geçmişte de günümüzde de önemli bir sulak alandır.
İlçemiz Merkez,Kasaba ve Köylerinde eskiden beri düzensiz yapılanma sonucu planlı bir yerleşim düzeni sağlanamamıştır. Son zamanlarda merkez ilçe ve kasabalarımız da yapılan imar planı ve programı çerçevesinde yeni yapılan yapılar imar mevzuatına göre düzenli bir şekilde yapılmaktadır. Köylerimizde halen köy yerleşim planı uygulamasına geçilmediğinden çarpık yapılaşma devam etmektedir. İlçe merkez ve kasabalarda üzerinde çinko veya kiremit ile örtülü yeni betonarme evler yapılmakla birlikte köy yerleşim birimlerinde toprak damlı yapıların dışında (eskiden yapılan) yeni yapılan tek veya iki katlı yapıların taş,briket duvarla yapıldığı ve çatısının kiremit veya çinko ile örtüldüğü görülmektedir.


İlçemiz il merkezine yakın olmasına rağmen halkın çoğunluğunun da dar gelirli oluşu sinema,tiyatro ve diğer eğlence yerlerinin bulunmayışı nedeni ile sosyal gelişme yetersiz kalmaktadır. Halkımız genellikle alış verişini il merkezinden yaptığından ilçemiz kendini, yeterli bir şehir konumuna getirememiştir.


İlçemizin ova kesiminde yaşayan halkımız çiftçilik yapmakta,kırsal ve orman içi köylerimizdeki halkımızın bir kısmı ova köylerinde tarım işçiliği yapmakta bir kısmı ise özel sektöre ait fabrikalarda çalışmaktadır. Orman içi köylerimiz hayvancılığı da bir geçim kaynağı olarak sürdürmektedir. Ekonomik faaliyetlere göre istihdam; Tarım :% 65.6, Sanayi: % 9.8 , İnşaat % 4.1 Hizmet % 20.4 olarak tespit edilmiştir. İş gücü durumu toplam 8533 çalışabilir nüfus, işsiz 775 tir. İlçemizdeki Kamu Kurum ve Kuruluşlarında toplam 1065 kadrolu memur, Belediyeler ile TİGEM müdürlüğünde 322 işçi çalışmaktadır.