LITTLE NEMO in SLUMBERLAND
Winsor McCay, ilk kez New York Herald gazetesinin 15 Ekim 1905 Pazar günkü nüshasında yayınlanan Küçük Nemo Uyku Diyarında adlı şaheserini çok basit bir düzen üzerine kurmuştur: Küçük Nemo her gece rüyasında Uyku Diyarı'na gidiyor ve her sabah gürültülü ve ani bir uyanışla dünyaya geri dönüyordu. Küçük Nemo bu gece yolculukları sürecinde uyku dünyasının derinlerine indikçe kendisine arkadaş ve rehber olacak yeni yeni karakterlerle tanışmıştır: Yeşil renkli ve asık suradı cüce Flip, yamyam Impy, Slivers adındaki bir köpek, tuhaf Dr.Pill, Uyku Diyarının kralı Morpheus ve kızı (adını hiçbir zaman öğrenilemeyen) Prenses.
Winsor McCay azimle devam ettirdiği bu düzenli rüya keşif gezilerinde her bir mekanı, geçişleri, manzaraları ve değişimlerini büyük bir şevkle kağıda dökmüş, uçuş hissini, serbest düşüşü, baş dönmesini ve kendini ortama yabancı hissetme duygusunu kağıt üzerinde yeniden yaratmıştır. Aynı Freud gibi ve aynı amaçla bilinçaltının derinliklerini keşfediyordu. McCay'ın mektuplarından da anlaşılabileceği gibi bu keşif gezileri kısmen otobiyografiktir.
Bununla beraber böylesine Faustvari bir konu hiç bu derece aydınlatıcı bir biçimde ele alınmamıştır. Uyku Diyarı gölgelerin olmadığı bir yerdir ve buradaki ışık erken dönem Rönesans ressamlarının parlak ışığıdır. Hikaye kitaplarındakine benzer sarayları ve peri masallarında anlatılan manzaralarında, karakterlerin elbiseleriyle hallerinde, hep barok kompozisyonun zerafeti ve Art Nouveau desenlerin serbestliği hissedilmektedir. Bu apaydınlık evrende kahraman eğer gölgeli gözüküyorsa (ki süreç içersinde kesin bir psikolojik ilerleme sözkonusudur) bu onun görüntüye oranla ikinci planda kalmasından meydana gelmektedir.
Bir Little Nemo sayfası.
Herald'daki son Little Nemo sayfası 23 Nisan 1911'de yayınlanmıştır. McCay ise bu sırada (kendisinden önce birçok çizerin yaptığı gibi) Küpük Nemo'nun maceralarını in the Land of Wonderfull Dreams/Harikulade Rüyalar Diyarında adı altında) 3 Nisan 1911'den 26 Temmuz 1914'e kadar keyifle devam ettireceği William Randolph Hearst'e ait bir yayın organına geçmiştir. Bu tarihten sonra on sene ortadan yok olan Küçük Nemo, 1924'den 1927'e kadar tekrar Herald'da yayınlanmış ve sonrasında da tamamen ortadan yok olmuştur.
Küçük Nemo yayın hayatına başlar başlamaz başarılı olmuştur. 1908'de (müziğini Victor Herbert'in yazdığı) bir müzikale uyarlanmış; 1909'da bizzat McCay'ın çizimleriyle çizgifilm olmuştur (ki bu McCay'ın ilk çizgifilmidir). İngiltere'de Nemo, Prenses ve Flip'in kartpostalları basılmış, ancak nedense 1927'den 1947'e kadar süren bir sessizlik, başarılı seriyi birdenbire rafa kaldırmıştır. 1947'de (Winsor'un oğlu ve aynı zamanda Nemo'nun modeli olan) Robert McCay, eski Küçük Nemo sayfalarını yeniden dağıtmaya çalışmışsa da bunda başarılı olamamıştır. Yine de Little Nemo'ya olan ilgi 1970'lerde yeniden ortaya çıkmış ve İtalya'daki Garzanti adlı yayınevi 1969'da eski Little Nemo in the Slumberland sayfalarını ciltli kolleksiyonlar halinde yayınlamıştır. Aynı koleksiyonunun Amerikan versiyonu ise Nostalgia Press tarafından 1972'de yayınlanmıştır.
Winsor McCay, ilk kez New York Herald gazetesinin 15 Ekim 1905 Pazar günkü nüshasında yayınlanan Küçük Nemo Uyku Diyarında adlı şaheserini çok basit bir düzen üzerine kurmuştur: Küçük Nemo her gece rüyasında Uyku Diyarı'na gidiyor ve her sabah gürültülü ve ani bir uyanışla dünyaya geri dönüyordu. Küçük Nemo bu gece yolculukları sürecinde uyku dünyasının derinlerine indikçe kendisine arkadaş ve rehber olacak yeni yeni karakterlerle tanışmıştır: Yeşil renkli ve asık suradı cüce Flip, yamyam Impy, Slivers adındaki bir köpek, tuhaf Dr.Pill, Uyku Diyarının kralı Morpheus ve kızı (adını hiçbir zaman öğrenilemeyen) Prenses.
Winsor McCay azimle devam ettirdiği bu düzenli rüya keşif gezilerinde her bir mekanı, geçişleri, manzaraları ve değişimlerini büyük bir şevkle kağıda dökmüş, uçuş hissini, serbest düşüşü, baş dönmesini ve kendini ortama yabancı hissetme duygusunu kağıt üzerinde yeniden yaratmıştır. Aynı Freud gibi ve aynı amaçla bilinçaltının derinliklerini keşfediyordu. McCay'ın mektuplarından da anlaşılabileceği gibi bu keşif gezileri kısmen otobiyografiktir.
Bununla beraber böylesine Faustvari bir konu hiç bu derece aydınlatıcı bir biçimde ele alınmamıştır. Uyku Diyarı gölgelerin olmadığı bir yerdir ve buradaki ışık erken dönem Rönesans ressamlarının parlak ışığıdır. Hikaye kitaplarındakine benzer sarayları ve peri masallarında anlatılan manzaralarında, karakterlerin elbiseleriyle hallerinde, hep barok kompozisyonun zerafeti ve Art Nouveau desenlerin serbestliği hissedilmektedir. Bu apaydınlık evrende kahraman eğer gölgeli gözüküyorsa (ki süreç içersinde kesin bir psikolojik ilerleme sözkonusudur) bu onun görüntüye oranla ikinci planda kalmasından meydana gelmektedir.
Bir Little Nemo sayfası.
Herald'daki son Little Nemo sayfası 23 Nisan 1911'de yayınlanmıştır. McCay ise bu sırada (kendisinden önce birçok çizerin yaptığı gibi) Küpük Nemo'nun maceralarını in the Land of Wonderfull Dreams/Harikulade Rüyalar Diyarında adı altında) 3 Nisan 1911'den 26 Temmuz 1914'e kadar keyifle devam ettireceği William Randolph Hearst'e ait bir yayın organına geçmiştir. Bu tarihten sonra on sene ortadan yok olan Küçük Nemo, 1924'den 1927'e kadar tekrar Herald'da yayınlanmış ve sonrasında da tamamen ortadan yok olmuştur.
Küçük Nemo yayın hayatına başlar başlamaz başarılı olmuştur. 1908'de (müziğini Victor Herbert'in yazdığı) bir müzikale uyarlanmış; 1909'da bizzat McCay'ın çizimleriyle çizgifilm olmuştur (ki bu McCay'ın ilk çizgifilmidir). İngiltere'de Nemo, Prenses ve Flip'in kartpostalları basılmış, ancak nedense 1927'den 1947'e kadar süren bir sessizlik, başarılı seriyi birdenbire rafa kaldırmıştır. 1947'de (Winsor'un oğlu ve aynı zamanda Nemo'nun modeli olan) Robert McCay, eski Küçük Nemo sayfalarını yeniden dağıtmaya çalışmışsa da bunda başarılı olamamıştır. Yine de Little Nemo'ya olan ilgi 1970'lerde yeniden ortaya çıkmış ve İtalya'daki Garzanti adlı yayınevi 1969'da eski Little Nemo in the Slumberland sayfalarını ciltli kolleksiyonlar halinde yayınlamıştır. Aynı koleksiyonunun Amerikan versiyonu ise Nostalgia Press tarafından 1972'de yayınlanmıştır.