scanfan
Yönetici
- 25 Eyl 2013
- 7,211
- 75,323
Through The Woods - EMILY CARROLL
İngilizce, 203 sayfa, 83 MB, CBR
ix.jpg/file)
ix.jpg/file)
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
Bu "grafik roman" kayıplardan biriydi. Aslında buna "grafik öyküler" demek daha doğru, çünkü kitap 5 öyküden oluşuyor. Bunlar gizemli, ürkütücü orman öyküleri. Yazarı "Emily Carroll" 1983 yılında Kanada'nın Ontario eyaletinde doğmuş. Kitapta yazan mini biyografisine göre 'karısıyla' birlikte doğduğu eyalette yaşıyormuş. Ontario, dünyada eşcinsel evliliklerin resmen tanındığı ilk üç ülkeden/eyaletten biriymiş (2003). Kanada'nın tümünde tanınması 2005'i bulmuş. Bu gereksiz bilgiyi de aktardım, zira kitabın içinde vardı. Bu durum sanatçının çizgilerine, tarzına, öykülerine vb. yansımış mıdır? Yaşam tarzı özgürlüğü ile sanatçının özgür çalışması, yaratıcılığı arasında bir bağ kurulabilir mi? Bunun bir önemi var mıdır? Bilemem. Beni ilgilendiren mükemmel çizimler, harika renk uyumu, müthiş hikâyeler. Kitap hakkında yazanlar, Carroll'un tekinsiz ökülerini biraz "Stephen King" biraz da "Edgar Allan Poe" öykülerinin karışımı olarak değerlendirmişler. Çok da güzel digitalize edilmiş. Ben hiçbir hata bulamadım. Aslında balonlamak istedim bu kitabı, hatta başlayıp bir-iki sayfa da yapmıştım, ama baktım ki yazıların büyük bölümü görüntülerin üzerine yazılmış ve hiçbir fonta benzemeyen özel bir el yazısı kullanılmış, hemen bıraktım. Üstelik öyküler şiir tarzında ("manzum") yazılmışlardı. Sadece görselleri için bile arşivde tutulabilecek bir grafik öykü kitabı bu.
"Sanatçının mini biografisi"
ix.jpg/file)
ÇD'nda ilk paylaşıldığında ilk heyecanla konunun altına şunları yazmışım: "Emily Carroll'un Edgar Allan Poe ve Stephan King'in eserlerini anımsatan dehşet ve gizem temalı manzum korku hikâyeleri bir yana, benim asıl ilgimi çeken (hoşuma giden) onun 1960'ların stilistik tarzını anımsatan "retro" çizgileri oldu. 1960'larda bu tarz çizgileri her yerde görürdük: Takvimlerde, mecmualarda, hatta turistik haritalarda bile. Bu çizgiler çok naifti ve küçük yaşlarımızda bizler de hemen benzerlerini çizebilirmişiz gibi gelirdi (ama hiç de öyle kolay değildi tabii). Bu desenlerde perspektif kurallarına ve orantılamaya bilerek dikkat edilmez, renklendirmede çoğunlukla özgün renklerden sapılır, renkler bilerek kontürlerin dışına taşardı. Meselâ albümün 38. sayfasından aktardığım aşağıdaki kompozisyonda şato ve at arabası nasıl da tabiat kurallarına aykırı duruyorlar, kullanılan az sayıdaki renkler de öyle (mavi patika, beyaz bitkiler). Ama bu haliyle öylesine müthiş bir manzara ki, insanın hemen çizim tahtasına koşacağı geliyor. Diğer desenler ise Walt Peregoy'nin 1960'ların başında "101 Dalmaçyalı" için çizdiği abstre eskizler ve bazı başka çizimleri."
Ve şu görselleri eklemişim:
ix.jpg/file)
Moderatör tarafında düzenlendi:
