Ortak Anıları Paylaşmak

[Stuart Kamil]

Benim kuşağımdan olup da Tommiks Teksas okumamış insan var mıdır acaba? Özellikle erkekler... Kızların Cep Fotoromanları, Pembe dizileri vardı yanılmıyorsam... Ama biz erkekler için Tommiks demek, bacak kadar bir çocuğun sırf haktan ve ezilenden yana olduğu olduğu için kocaman adamları pataklaması, öldürmek yerine kötü adamın elindeki silaha nişan alması ve tavrını yaşamdan yana, ama iyilerin kazandığı kötülerin yaşayarak cezasını çektiği yaşamdan yana koyması demekti. Çelik Blek de öyleydi. Dişe diş bir bağımsızlık mücadelesinde zorda kalmadan asla ateş etmeyen, vurduğu yerden ses getiren dostumuzdu o. 0 yıllarda ülkemiz gençliği emperyalizme karşı mücadeleye atılınca her birinin damarlarında Çelik Blek'in (sonra ona Kaptan Swing de katıldı) kanı akmaktaydı farkında olmasalar da.
Onlar bize ezilenden, halktan yana olmayı, zalimlere karşı baş eğmemeyi öğretti. Günümüzün "kahraman"ları gibi "adalet için" ortalığı kana bulayan, boğaz kesen sadist tipler değildi onlar. Önce birer insan yüreği taşıyorlardı.
Doktor Sallaso'da, Konyakçı'da, Rodi'de, Profesör Oklitus'ta günümüzde eksikliğini hepimizin duyduğu gerçek dostlukların, iyi günde kötü günde sevinci ve acıyı paylaşmanın örnek tiplerini karakterimize sindiriyorduk.
Daha ilkokula yeni başladığım yıllarda her gece gözlerimi kapamadan önce sabah yastığımın altında Sihirli Göz'ü bulmak için dua ederdim. O minicik yüreğim, kendisini kötülüklere karşı savaşan Tim Kelly ile özdeşleştiriyor ve ona yenilmezlik sağlayan Sihirli Göz'le birlikte dünyadaki bütün kötülüklerle savaşma azmi ile her gece uykulara dalıp gidiyordu.
Bugün bize bu dergileri yasaksız- koşulsuz sunan Çizgi Diyarı yöneticileri, tarama yapan arkadaşlarımız aslında çocukluğumuzun o en güzel duygularını, anılarını, çocukluk saflığını, güzelliğini de geri veriyorlar. Bugünkü konumlarımızdan 30-40-50 yıl gerilere gidip hepimizin insan gibi insan olduğu, çevremizde, mahallemizde, köyümüzde kasabamızda paylaşımın en üst düzeyde yaşandığı yıllara geri götürüyorlar bizi.
Herkesin kesişim noktası olan 60'lı ve 70'li yıllara özgürce yolculuk yapmamızı sağlıyorlar.
Sağ olsunlar, var olsunlar....
Hiçbir kuru teşekkür onlara hak ettiklerinin karşılığını veremeyecek biliyorum.
Ama, hani bir söz var ya "Benim adım Hıdır elimden gelen budur."
Benim de elimden gelen bu ne yazık ki...
Bİnlerce teşekkür hepinize....

 

[bakunin]

Çelik Blek veTommiks.
Evet.
Ya da Türkiye'de çizgiromanı tanımlamanın en kısa yolu olarak Teksas ve Tommiks.
Yıllarca o küçücük, biz yaşlarda çocuğun harikulade maceralarını okuyarak ve biraz da ona öykünerek kulver kalesinde beraber yatıp kalktık. Çelik Blek'in o inanılmaz gücüyle, bi vuruşta on kırmızı ceketliyi yere sermesi ve ülke sevgisi için bütün kişisel lükslerinden vazgeçmek ne demek öğrenerek büyüdük.

Özetle çizgiromanlar sadece iyi ve kötü ayrımı yapmamızı değil adalet anlayışımızı da geliştirdi. Adalet ki zayıfa ve güçsüze karşı tüm haklarımızdan vazgeçebilmeyi şart koşan bir anlayışla işliyordu.

Kısaca çizgiromanın sihirli dünyasında kötü olana, adil olmayana, yanlış olana karşı bir başkaldırı vardı hala da öyle.
Ama kendini çizgiroman sever olarak gösterip ego kesesinde çil çil yalaklıları biriktiren insanların varlığı da bu duygusal atmosferin ihanet yüzü bence.
Tüm gerçek çizgiroman severlere gönül dolusu sevgiler sunuyorum sayenizde.

 

[Sinbad]

Çizgiroman adına söylenecek bütün güzellikleri söylemişsiniz ve alkışı takdiri haketmişsiniz.Ama Stuart Kamil'in bir cümlesi varki günümüz kahramanlarının bizim Teksasın Tommiksin Zagor'un vb. eline su dökmeyeceğini ne kadar kahraman olursa olsun bir yanın eksik olduğunu anlatmış.Demiş ki, "Günümüzün "kahraman"ları gibi "adalet için" ortalığı kana bulayan, boğaz kesen sadist tipler değildi onlar."Ama maalesef şimdiki çocukların örnek aldıkları kahraman modelleri günümüzün kan döken kahramanları.Toplumun geldiği noktada gözler önünde.Güzel yorumlarınız için teşekkür ederim ikinizede.