Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Eskiden belki çok şeyimiz yoktu.Ama sosyal ilişkiler bugüne göre daha iyi ve sağlamdı.Çocukken o yoğurt satanları istanbuldan hatırlarım.Ülke ters orantılı büyüdü şimdi cepte milyarlık telefonlar var ama kalpler bomboş.
Benim hatırladığım (ya da en çok rastladığım) sokak satıcıları, ya da genel anlamıyla "sokak esnafı" arasında şunlar vardı: Yoğurtçular (sırtlarındaki dengeli sırıkla teraziye benzerlerdi!_derginin kapağındaki gibi) , Macuncular (bir tür şekerleme), Kalaycılar, bileyciler (kurban bayramına yakın sayıları artardı), sebze satanlar (özellikle tarladan yolunup getirilmiş taze yeşil nohut satanlar, yazın bunlardan balya balya yerdik), eskiciler (mandal vs karşılığında eski elbiseler alırlardı) ve hurdacılar, dondurmacılar, çerezciler (leblebi tozu vs), koz helvacı, simitçi, gazeteciler (koltuğunun altında rotatif kalıbına sarılmış gazeteleri satan çocuklar), pamuk atıcılar (seyyar yorgan pamuğu atanlar, ellerinde yaylarıyla gezerlerdi), bohçacılar (masa,yatak örtüsü, pike vs satarlardı, kendini bilenler bunları evlerine sokmazlardı), bozacılar (kışın ve akşamları çıkarlardı, çok enterasen sesleri olurdu), buzlu bademci, salatalıkçı, limonatacılar, buz kalıbı satanlar, balıkçı, mısırcı (haşlanmış veya köz), kestaneciler vs vs vs. Çok eskiden sokak berberleri olurmuş, ben görmedim
Son günlerde gördüğüm bir seyyar esnaf örneği: halı kenarına overlok yapanlar. Minibüslerindeki özel makinelerle evlerden aldıkları kenarı ekimiş halı ve kilimlerin kenarlarını oracıkta tamir ediyorlardı.
Sokaklar bir şenlikti eskiden. Eve girmek bile istemezdik. Şimdiki çocuklara biraz acıyorum.