VAK VAK Kardeş Sayı 002 - Nihat Özcan

[profesör]

Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için Giriş yap veya üye ol.

Saygılarımla​

 

[scanfan]

1 ve 2 sayıların kapaklarında "Yılmaz B.O.R.A" imzası görülüyor. Son sayfada da "Hazırlayan B.O.R.A" yazıyor. Çizgiler orijinal Walt Disney'lerinkinden farksız. Aklıma hemen İtalya'da İtalyan ressamlar tarafından çizilen (üstelik ABD'dekinden farklı, daha özgün senaryolarla) Walt Disney dergileri "Topolino"lar geldi (zaten ABD'de de ilk yıllardan beri başka başka ressamlar çizerlermiş Miki'leri, Donald'ları. Walt Disney hiç elini sürmezmiş ki). Acaba birileri önayak olsaydı Türkiye'de de Türk ressamların çizdiği Topolino benzeri bir dergi çıkartılıp sürdürülebilir miymiş? (Tam bilmiyorum ama Topolino galiba hâlâ çıkıyor)

Elinize sağlık sevgili "profesör" üstadım. Her zamanki gibi ÇD arşivine yine altın değerinde katkılarda bulunmuşsunuz. Var olun.

​

 

[ertuğrul]

Vakvak kardeş için teşekkürler üstadım.

 

[profesör]

1 ve 2 sayıların kapaklarında "Yılmaz B.O.R.A" imzası görülüyor. Son sayfada da "Hazırlayan B.O.R.A" yazıyor. Çizgiler orijinal Walt Disney'lerinkinden farksız. Aklıma hemen İtalya'da İtalyan ressamlar tarafından çizilen (üstelik ABD'dekinden farklı, daha özgün senaryolarla) Walt Disney dergileri "Topolino"lar geldi (zaten ABD'de de ilk yıllardan beri başka başka ressamlar çizerlermiş Miki'leri, Donald'ları. Walt Disney hiç elini sürmezmiş ki). Acaba birileri önayak olsaydı Türkiye'de de Türk ressamların çizdiği Topolino benzeri bir dergi çıkartılıp sürdürülebilir miymiş? (Tam bilmiyorum ama Topolino galiba hâlâ çıkıyor)



​

Gazetelerimizde çizgi bant yazan çizen Sezgin Burak, Vehip Sinan, Bülent Hikmet Şeren, Bedri Koraman ve daha sonraki yıllarda takip etmediğim için adlarını sayamadığım pek çok çizerimiz (eminim siz bunlardan çok daha fazlasını bir çırpıda sayarsınız) vardı Scanfan üstadım.

" Önayak olacak birileri "nin mutlak surette sermaye sahibi olması gerekiyor Türkiye'de.

Yazar çizerlerimizin emekleriyle tek başlarına süreli yayın yapmaları çok az istisna dışında mümkün olamadı. İstisnaların da ömrü uzun olamadı (Suat Yalaz gibi).

Oğuz Aral bile ancak Simavilerin sermayesi ile Gırgır'ı sürdürebildi. Onların desteği bittiğinde sermayeyi kediye yüklemek zorunda kaldı.

Ali Recan gibi kısıtlı sermayedarlar ise ancak telifsiz kopya yayınlar yapabildi. Acıklı bir öyküdür bizim yazar çizerlerimizin serencamı.

Yakın zamanda tanık olduğum Nuri kurtcebe'nin Çanakkale ile ilgili bir çok sanatçıyı bir araya getirerek uzun soluklu bir yayın yapma projesi ise yine maddi nedenlerle doğmadan öldü.

Batıda yazar çizer takımı biraz tutulduklarında villalarda yaşayacak parayı kazanıyorlar. Bizde ise en yakın örnek Hikmet Yamansavaşçılar usta emeğine karşılık vasıfsız bir inşaat işçisi kadar bile kazanamıyor maalesef.

Yani Napolyon'un dediği gibi " para, para, para "

Bu sorunun üstesinden gelinse, bizde nice Topolinolar yayınlanır, hiç şüphem yok bundan sevgili üstadım.

Dün, Ankara'da Belediye Zabıta Dairesinin düzenlemiş olduğu Ortaokul ve Lise öğrencilerinin Tüketici Hakları konulu Karikatür Yarışması'nı sevgili Ramazan Türkmen ve Halil İ. Yıldırım ustalarla birlikte izledim.

Olağanüstü bir ilgi ve canlılık vardı.

Dereceye giren öğrencilere, içinde ne olduğunu bilemediğim ufacık kutular içinde armağanlar verildi.

Eğer bu bir ses yarışması veya sportif bir yarışma olsaydı göz kamaştıran maddi hediyelerin verileceğinden eminim. Ama kültüre, sanata verilen değer ne yazık ki...

İthal sıradan sporculara milyondolarlar veriyor kulüplerimiz.

Şampiyon sporculara ev ve binlerce altın hediye ediyor Spor Bakanlığımız. (Bu büyük ödüller nedeniyle sporcular doping yapıyorlar ve sonra madalyaları alınıyor malum).

Bugüne kadar 300 den fazla çizgi roman yazıp çizmiş olan Erhan Dündar - Orhan Dündar kardeşler, günlük geçim kaygısı içindeler.

Sanatın, kültürün ise dopingi, şikesi olmaz. Ama sanata, kültüre eğri bakıyoruz maalesef.

Çenem düştü ama bu konuda ayranım kabarıyor hemen, ne yapayım