CAN BABA
Sururi Gümen tarafından yaratılan Can Baba, ilk kez 1952 yılında Hürriyet Gazetesinde günlük bant olarak yayınlanmış, bir süre sonra da renkli Pazar ilavelerinde yarım sayfalık maceraları devreye girmiştir.
Can Baba, kimseden lafını esirgemeyen, hazırcevap bir Bektaşi erenleridir. Sururi, Türk kültürüne yer etmiş olan Bektaşi fıkralarından fırlamış izlenimi veren karakterini aynı zamanda çok cana yakın ve sevimli biri olarak resmetmiştir. Çizerin 1944 yılında ilk çalıştığı dergi olan Tahsin Demiray'ın sahibi olduğu Çocuk Haftası için hazırladığı Nasreddin Hoca tiplemesinin farklı bir versiyonuna benzeyen, renkli olarak yayınlanan ve her biri ayrı bağımsız bir bant olan başlığında esnek ve yuvarlak çizim hatlarının görüldüğü estetik bir çizgiromandır. Eski İstanbul'un özlemi içinde yaşayan Can Baba, kendi halinde, işi, meşgalesi olmayan, zaman zaman 'demlenen', sarıklı, cübbeli biridir. İçki içmesi çoğu zaman başına dert açsa da geri durmayan, karısı Gülhanım'la mutlu bir evliliği olan karakter, tüm bu özellikleri sayesinde hayatın keyfini çıkarmasını bilmektedir. Aslında Cemal Nadir Güler'in efsanevi çizgiroman kahramanı Amcabey'in bir nevi eski devir modeli olan Can Baba, iyi giyimli, kravatlı, takım elbiseli Amcabey'in sarık ve cübbe giymiş halidir. Hatta 1947'de ölen Nadir'in çizim ekolünü devam ettirdiği dahi söylenebilir. Ancak çizgisel benzerliğin dışında, senaryo, konu ve diğer tiplemeler açısından öncülünden oldukça farklıdır. Zira dürüst, yardımsever Amcabey'e karşılık; çıkarcı ve ehlikeyif bir Can Baba vardır ortada. Yine de yerel mizah motiflerini çok iyi kullanan Sururi, Can Baba'yı dönemin diğer mizahi çizgiroman karakterleri arasında özel bir konuma taşımayı bilmiştir.
Sururi'den renkli bir Can Baba bantı.
Sururi Gümen tarafından yaratılan Can Baba, ilk kez 1952 yılında Hürriyet Gazetesinde günlük bant olarak yayınlanmış, bir süre sonra da renkli Pazar ilavelerinde yarım sayfalık maceraları devreye girmiştir.
Can Baba, kimseden lafını esirgemeyen, hazırcevap bir Bektaşi erenleridir. Sururi, Türk kültürüne yer etmiş olan Bektaşi fıkralarından fırlamış izlenimi veren karakterini aynı zamanda çok cana yakın ve sevimli biri olarak resmetmiştir. Çizerin 1944 yılında ilk çalıştığı dergi olan Tahsin Demiray'ın sahibi olduğu Çocuk Haftası için hazırladığı Nasreddin Hoca tiplemesinin farklı bir versiyonuna benzeyen, renkli olarak yayınlanan ve her biri ayrı bağımsız bir bant olan başlığında esnek ve yuvarlak çizim hatlarının görüldüğü estetik bir çizgiromandır. Eski İstanbul'un özlemi içinde yaşayan Can Baba, kendi halinde, işi, meşgalesi olmayan, zaman zaman 'demlenen', sarıklı, cübbeli biridir. İçki içmesi çoğu zaman başına dert açsa da geri durmayan, karısı Gülhanım'la mutlu bir evliliği olan karakter, tüm bu özellikleri sayesinde hayatın keyfini çıkarmasını bilmektedir. Aslında Cemal Nadir Güler'in efsanevi çizgiroman kahramanı Amcabey'in bir nevi eski devir modeli olan Can Baba, iyi giyimli, kravatlı, takım elbiseli Amcabey'in sarık ve cübbe giymiş halidir. Hatta 1947'de ölen Nadir'in çizim ekolünü devam ettirdiği dahi söylenebilir. Ancak çizgisel benzerliğin dışında, senaryo, konu ve diğer tiplemeler açısından öncülünden oldukça farklıdır. Zira dürüst, yardımsever Amcabey'e karşılık; çıkarcı ve ehlikeyif bir Can Baba vardır ortada. Yine de yerel mizah motiflerini çok iyi kullanan Sururi, Can Baba'yı dönemin diğer mizahi çizgiroman karakterleri arasında özel bir konuma taşımayı bilmiştir.
Sururi'den renkli bir Can Baba bantı.